บันทึกชีวิตนอกราง : ปายแอ่วเจียงใหม่กันก่เจ้า '2010

[ExtendeD]

นี่เป็นเส้นทางช่วงสุดท้ายก่อนจะลงไปถึงบริเวณทางเข้า - ออกอุทยานฯ ครับ มาถึงตรงนี้ก็โล่งอก เรารอดจากภูกระดึงแล้ว . . . แต่ยังไงก็ยังอยากมาเยือนอีกสักครั้ง เพราะยังเห็นอะไรที่อยากจะเห็นไม่ครบเลย เมื่อไหร่หนอ จะได้กลับไปฝากรอยเท้าอีกครั้ง สังขารไม่รอซะด้วยสิ . . .




นี่เป็นของที่ระลึกส่วนหนึ่งที่คนแถว ๆ นี้ควักเงินในกระเป๋าไปแลกมา ด้านหลังสกรีนแผนที่เส้นทางเดินขึ้นภูกระดึง ราคาร้อยกว่าบาทเท่านั้นครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เมื่อวันแรกที่เดินขึ้นภู พวกเราใช้เวลาประมาณ 7 ชั่วโมง เดิน ๆ พัก ๆ หยุด ๆ กิน ๆ แต่พอวันที่เดินลงจากภู ไม่ค่อยได้แวะตามซำต่าง ๆ สักเท่าไหร่ ก็เลยประหยัดเวลาไปได้ถึง 2 ชั่วโมงเลยทีเดียวครับ ทำไมมันต่างกันเยอะจัง . . .

พอกลับลงมาถึงข้างล่างเมื่อประมาณ 14:30 น. ก็มารอรับกระเป๋าเสื้อผ้าจากพี่ ๆ ลูกหาบ จากนั้นก็ทยอยกันไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า นั่งคุยกันต่อสักพักรอให้ถึงเวลาที่นัดกับรถที่เหมาเอาไว้คือ 16:00 น.




นี่คือรถตู้ 2 คันที่จะพาพวกเราทั้ง 19 ชีวิตกลับสู่กรุงเทพมหานครเมืองฟ้าอมรครับ ตอนแรกน้องชายผมจองรถบัสปรับอากาศขนาดเล็กเอาไว้ แต่ทางเจ้าของรถแจ้งว่าแอร์เสีย เลยส่งรถตู้มาแทน อุตส่าห์ดีใจว่าคงได้นั่งสบาย ๆ แต่มันไม่เป็นอย่างนั้นครับ . . .


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ตัวผมเองกลับลงมาจากภูกระดึงด้วยสภาพความพร้อมไม่ถึง 50% คาดว่าน้อง ๆ และหลาน ๆ ที่ร่วมทางไปด้วยคงไม่ต่างกัน เพียงแต่จะสะบักสะบอมมากน้อยต่างกันไปเท่านั้นเอง ลำพังเพียงเท่านี้ก็แย่พออยู่แล้ว เจ้า Commuter ที่ทางเจ้าของรถส่งมาเป็นตัวแทนนี่ยังมาตอกย้ำซ้ำเติมอีก เพราะโช๊คอัพของรถรุ่นนี้ไม่รู้จะเป็นแบบนี้ทุกคันหรือเปล่านะครับ สะเทือน กระเด้งกระดอน หัวโยกหัวคลอนกันไปตาม ๆ กัน ผมไปนอนอยู่เบาะหลังรถ ไม่เคยเมารถมาก่อนในชีวิต ก็ได้เมาเป็นครั้งแรก แวะปั๊มวิ่งเข้าห้องน้ำแทบไม่ทัน . . .

มาปิดท้าย บันทึกชีวิตนอกราง ตอนที่ 8 ครั้งหนึ่งในชีวิต กับการ " พิชิตภูกระดึง " ด้วย 2 รูปที่ผมถ่ายตอนที่อยู่บนรถ ก่อนจะออกอาการครับ

เขาบอกว่านี่คือ ภูกระดึง ที่พวกเราเพิ่งจากมา . . . อืม . . . หน้าตามันเป็นอย่างนี้นี่เอง . . .




อีกรูปเป็นบรรยากาศก่อนพระอาทิตย์จะลับขอบฟ้า เย็นวันนั้นท้องฟ้าค่อนข้างปลอดโปร่ง น่าดีใจแทนนักท่องเที่ยวที่กำลังรอชมพระอาทิตย์ตกดินอยู่บน ผาหล่มสัก จริง ๆ ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

บันทึกชีวิตนอกราง : ตอนที่ 9 ตะลอนกรุงเทพ กับ BRT. ( ไปเรื่อย ๆ ให้ลืม . . . )

วันพุธที่ 16 มิุถุนายน พ.ศ. 2553

เมื่อวันพุธที่ผ่านมา ผมออกจากถ้ำปากน้ำตั้งแต่เช้า โดยตั้งใจจะไปรอดูรถจักรดีเซลไฟฟ้า Alsthom ( ALD. ) หมายเลข 4307 ที่จะทำ ขบวนรถเร็วที่ 140 ต้นทางสถานีอุบลราชธานี - ปลายทางสถานีกรุงเทพ กลับมาในช่วงเช้าวันนั้น กว่าจะได้เห็นรถจักรสีแจ่ม ๆ คันนั้นเวลาก็ล่วงเลยเข้าสู่ช่วงสาย ๆ . . . โผล่หน้าไปจัดการเรื่องงานที่ร้านต่อจนถึงบ่ายโมง . . . ว่าจะแวะไปหาเจ้าตี๋สักหน่อย แต่ก็ต้องเปลี่ยนใจเพราะระลึกขึ้นมาได้ว่าวันนี้ไม่ใช่วันหยุดเสาร์ อาทิตย์ . . .

แล้วก็ใจลอย ๆ นั่งรถเมล์ไปตามทางเรื่อย ๆ จนกระทั่งมาถึงถนนนราธิวาสราชนครินทร์ นึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อตอนต้นเดือนที่ผ่านมา ผมเห็นรถสีเหลือง ๆ หน้าตาแปลก ๆ วิ่งผ่านไปผ่านมาอยู่หลายครั้ง พอสังเกตดูก็รู้ว่ามันคือรถเมล์ BRT. นั่นเอง ไหน ๆ วันนี้ก็เบื่อ ๆ เซ็ง ๆ ไม่มีจุดหมายอยู่แล้ว ไปลองของใหม่กันสักหน่อยดีกว่าแล้วผมก็เดินตรงมาที่นี่ . . . สถานีนราราม 3 . . . ผมพิมพ์ไม่ผิด ชื่อสถานีสะกดแบบนี้จริง ๆ คงมาจากชื่อถนน 2 เส้นคือ ถนนนราธิวาสราชนครินทร์ กับ ถนนพระราม 3 นั่นเองครับ




เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่ผมจะได้มีโอกาสใช้บริการรถเมล์ BRT. เพื่อป้องกันการหน้าแตก ให้เครียดหนักขึ้นไปอีก ผมก็เลยต้องยืนสังเกตการณ์ดูความเป็นมาเป็นไปอยู่พักหนึ่งก่อน ตอนนั้นรู้สึกแปลก ๆ ที่เห็นว่าก่อนที่รถเมล์ BRT. แต่ละคันจะเข้าจอดรับ - ส่งผู้โดยสารที่สถานีจะต้องชะลอรถ จนแทบจะดูเหมือนจอดทุกครั้งไป รถสีเหลือง ๆ วิ่งผ่านไป 2 - 3 คัน ถึงจะเข้าใจ . . . ลองสังเกตดูที่ล้อหน้าจะเห็นล้อเล็ก ๆ สีเหลือง ล้อเล็ก ๆ ที่เห็นนั้นจะช่วยประคองรถเอาไว้ให้วิ่งเข้าซองได้พอดี และที่ต้องเข้าซองให้พอดีนั้น เป็นเพราะว่าระดับความสูงของชานชาลานั้นจะเท่ากับความสูงของพื้นห้องโดยสารพอดีครับ ถ้ารถเข้าจอดตรงซองแล้ว ผู้โดยสารจะเดินข้ามผ่านไปมาได้อย่างสบาย แบบแทบจะไม่ต้อง " Please mind the gap between bus and platform " เลยครับ ( เสียงประกาศในรถพูดแบบนี้จริง ๆ )


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ช่วงนี้รถเมล์ BRT. อยู่ในช่วงทดลองให้บริการ ก่อนวันที่ 31 สิงหาคมนี้ ก็เลยยังไม่เก็บค่าโดยสาร และตั้งแต่วันที่ 1 กันยายนเป็นต้นไปจึงจะเริ่มเก็บค่าโดยสารในอัตรา 10 บาทตลอดสาย และตั้งแต่วันที่ 2 มกราคม พ.ศ. 2554 เป็นต้นไปก็จะเก็บค่าโดยสารตามระยะทาง ในอัตรา 12 - 20 บาทครับ

ถึงช่วงนี้จะขึ้นฟรี แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเดินดุ่ม ๆ ไปขึ้นรถได้เลยนะครับ ผู้โดยสารที่ต้องการใช้บริการจะต้องไปรับคูปองแบบที่เห็นในรูปข้างล่างนี้จากช่องจำหน่ายตั๋วก่อน

คูปองใบสีฟ้านั้นเป็นคูปองที่ได้รับมาจาก สถานีนราราม 3 BRT-5 ( น่าจะหมายถึง สถานีที่ 5 ) ส่วนคูปองสีเขียวนั้นได้รับมาจาก สถานีราชพฤกษ์ BRT-12 โดยที่คูปองทั้งหมดที่แจกจ่ายให้กับผู้โดยสารนั้น เป็นคูปองที่ใช้หมุนเวียนนำของเก่ากลับมาใช้ใหม่ จึงไม่น่าแปลกใจที่เห็นมีการประทับตราระบุวันที่ 4 มิถุนายนครับ



รายละเอียดเกี่ยวกับรถเมล์ BRT. รับชมเพิ่มเติมได้จาก BANGKOK BRT.com ครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เ่มื่อได้รับคูปองจากช่องจำหน่ายตั๋วแล้ว ก็เดินลงมาที่บริเวณชานชาลาครับ




ที่บริเวณชานชาลามีป้ายโฆษณาอยู่ข้างหลังที่นั่งของผู้โดยสาร รูปนี้เป็นแผนที่รวมเส้นทางของระบบขนส่งมวลชนในกรุงเทพมหานคร มีทั้ง BTS. MRT. ARL. และ BRT. ครบเลยครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

หันมาดูทางด้านซ้ายบ้าง ที่ปลายสุดของชานชาลาทางด้านนี้จะมีจอโทรทัศน์ LG Flatron ติืดอยู่




จอโทรทัศน์ที่ว่านี้เป็นจอที่บอกเวลาที่เหลือ ก่อนที่รถเที่ยวต่อไปจะมาถึงสถานีที่ผู้โดยสารรออยู่ครับ




ข้อความที่ปรากฏบนจอ มีทั้งภาษาไทย และภาษาัอังกฤษ มีรถจะเข้ามากี่คัน ในจอจะบอกทั้งหมด เอ . . . แสดงว่ารถเมล์ BRT. นี่ติด GPS. ด้วยเหรอเนี่ย . . .


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

จากนั้นผมก็ขึ้นรถเมล์ BRT. เที่ยวนั้นมุ่งหน้าไปที่ สถานีสาทร BRT. คันแรกในชีวิตของผมไม่มีที่นั่งครับ แต่ผู้โดยสารก็ไม่ได้หนาแน่นอะไร ผมพยายามจะเก็บภาพภายในห้องโดยสารของรถคันนี้เอาไว้ แต่ไม่ได้อย่างใจครับ ภาพไม่ชัีด เพราะแสงน้อยเกินไป ขอติดเอาไว้ก่อนครับ ก่อนจบทริืปสั้น ๆ นี้เดี๋ยวมีให้ดูแน่ ๆ . . .

ข้ามมาที่ สถานีสาทร เลยครับ เมื่อมาถึงที่นี่ ผมก็เอาคูปองใบเดิมไปหยอดลงกล่องรับคูปองที่อยู่ใกล้ ๆ กับช่องจำหน่ายตั๋ว แล้วก็รับคูปองใบใหม่มา คูปองใบนี้เป็นสีเขียวครับ มีสัญลักษณ์ BRT-1 ติดอยู่ด้วย ก็คงหมายถึงสถานีที่ 1 นั่นเอง

แล้วผมก็มานั่งรอรถที่ชานชาลา สิ่งที่แตกต่างจาก สถานีนราราม 3 ก็คือชานชาลาของ สถานีสาทร แห่งนี้ติดแอร์ด้วยครับ เย็นสบายเลยทีเดียว พอรถเข้าเทียบชานชาลา ผู้โดยสารก็กรูกันเข้าไปในรถ ถ้าผมเดินไปตอนนี้คงจะไม่ได้นั่งตรงที่นั่งที่หมายตาเอาไว้แน่ ๆ ก็เลยขอบาย รอขึ้นรถคันหลังดีกว่าครับ ไม่รีบครับ ไม่รีบ . . .


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ที่นั่งที่ผมหมายตาเอาไว้ก็คือที่นั่งข้างหน้าสุด เยื้อง ๆ กับคุณพี่ พขร. ครับ ที่อยากมานั่งข้างหน้าก็เพราะต้องการจะเก็บ 2 ภาพนี้มาฝาก . . .




ซูมเข้าไปดูคอนโซลของรถเมล์ BRT. ให้ชัดขึ้นอีกสักหน่อย สวิทช์เยอะแยะไปหมด . . .


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เส้นทางที่รถเมล์ BRT. วิ่งผ่านนั้นก็คือ จาก สถานีสาทร จะไปตามถนนนราธิวาสราชนครินทร์เรื่อย ๆ พอออกจาก สถานีนราราม 3 แล้ว ก็จะเลี้ยวขวาเข้าสู่ถนนพระราม 3 จนกระทั่งรถเคลื่อนตัวออกจาก สถานีวัดด่าน ได้สักพัก ก็จะลอดใต้ถนนวงแหวนอุตสาหกรรม ตอนนี้จะมองเห็นสะพานภูมิพล 1 ได้อย่างชัดเจน พอผ่าน สถานีวัดดอกไม้ ไป ก็จะลอดใต้ทางด่วนเฉลิมมหานคร ถ้ามองออกไปนอกหน้าต่างทางด้านซ้ายของตัวรถก็จะเห็น สะพานพระราม ๙ กับตึกธนาคารกสิกรไทย สำนักงานใหญ่ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.