ข. 283 กรุงเทพ-บ้านพลูตาหลวง ชนนิสิตจุฬาฯ เสียชีวิตที่อโศก (21/05/55)

[prasongkit]

ถ้าสั่งสอนให้ลูกรู้จักการใช้ความระมัดระวังในการเดินทาง มองสิ่งรอบๆ ตัวและคอยระวังอันตรายรอบด้าน(ไม่ใช่สอนให้ระแวง)ตั้งแต่แรก วันนี้คุณพ่อก็คงไม่เสียลูกสุดที่รักและต้องมาเสียเวลาขึ้นศาลฟ้องเรื่องไม่เป็นเรื่องหรอกครับ

นับจากนี้ไปผมเชื่อว่าเราจะได้เห็นคนเสียเวลาเดินขึ้นศาลด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องอีกมากมาย ถ้าหากคำนวณเวลาที่สูญเสียไปแล้ว ผมว่าเสียเวลารอขึ้นรถไฟไทยที่มาช้าก็ยังไม่เสียเวลาเท่ากับเดินขึ้นศาลด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องอีก

เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่ามั้ย ถ้าไม่ประมาทตั้งแต่แรก

[Wooza]

ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวน้องเขาด้วยครับ...สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมันเป็นความสูญเสียทั้งสองฝ่าย ฝ่ายหนึ่งสูญเสียบุคคลที่รัก ฝ่ายหนึ่งสูญเสียความน่าเชื่อถือ เท่าที่ผ่านมาผมได้สังเกตุการแสดงความเห็นต่อกรณีที่รถไฟเกิดเรื่องในลักษณะที่ใกล้เคียงกัน ส่วนหนึ่งที่ผ่านมาอ่านแล้วก็รู้สึกเสียใจกับการแสดงความเห็นในลักษณะที่ยืนอยู่ข้างความรู้สึกจนมากเกินกว่าเหตุผล ในฐานะคนที่ชอบรถไฟ ถ้าเปิดใจกว้างกว่าเดิม เราต้องยอมรับก่อนว่าระบบรางในประเทศไทยไม่ได้สมบูรณ์แบบและยังอยู่ในขั้นที่ต้องพัฒนาให้ถึงขั้นที่ทุกๆคนอยากให้เป็น นั่นเป็นเหตุหลักๆที่ทำให้เกิดช่องว่างแห่งความปลอดภัยและส่งผลต่อเนื่องทำให้คนที่ขาดความระมัดระวังรับผลนั้นๆ...แน่นอน หากเราอ้างเหตุทั้งสอง มันก็จะโต้กันไปมาว่า...เป็นที่คนประมาท...เป็นที่รถไฟบกพร่อง....ไม่รู้จบ หากเพียงแต่การสูญเสียที่เกิดขึ้นไม่สามารถหาสิ่งใดๆมาทดแทนได้ แต่....นี่คือสิ่งที่สังคมควรใช้เป็นกรณีศึกษาเพื่อหามาตรการในการแก้ไข โดยเฉพาะในสังคมของคนที่รู้สึกดีกับรถไฟเป็นพิเศษ อย่างน้อยที่สุดก็ด้วยความเป็นห่วงว่า ในฐานะคนรักรถไฟมันก็ควรจะนำพารถไฟไปยืนอยู่ในใจคนไทยให้ได้มากที่สุด มากกว่าการที่จะตอกย้ำให้ผู้สูญเสียต้องผลักรถไฟออกห่างจากชีวิตเขาไปแบบไม่มีวันกลับ...."รถไฟไทยดอทคอม" คงไม่ใช่แค่พื้นที่ของกลุ่มใดๆและคงไมอยากเป็นที่ตัดสินสิ่งถูกผิดของใคร...หรือคอยตัดสินใครต่อใครว่าไม่สั่งสอนลูก ถ้าเด็กคนนั้นเป็นคนในครอบครัวเรา...เหตุแห่งการวิจารณ์คงเป็นอื่นไปมากกว่าที่เรารับรู้.....ทั้งหมดนี่ก็เพราะเป็นหนึ่งในคนที่ชอบรถไฟและหนึ่งในสมาชิกของ "รถไฟไทยดอทคอม"....
_________________
So Others may live

[mone]

ผมรู้จักคุณพ่อของน้องคนนี้ครับ
เขาเป็นเจ้าของสำนักพิมพ์ที่พิมพ์หนังสือเผยแพร่ศาสนาอิสลาม ตั้งบู้ธติดกับสำนักพิมพ์มติชนที่ผมทำอยู่ เจอกันเป็นประจำทุกปี
ขอแสดงความเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยครับ

อันที่จริงอยากพูดคุยกับเขาเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่เกรงว่าเขาจะใช้ความรู้สึกมากกว่าเหตุผล
แต่ผมเข้าใจครับ...อย่าลืมว่าเขาสูญเสียลูกสาวทั้งคนนะครับ

เอาเป็นว่าเรื่องนี้คงต้องรอให้ "กาลเวลา" ค่อยๆ ลบล้างภาพเลวร้ายของ "รถไฟ" ออกไปบ้าง
แล้วเพิ่มพื้นที่ของ "เหตุผล" ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของรถไฟหรือไม่
เหตุใดพยานในที่เกิดเหตุยืนยันว่าเครื่องกั้นถนนซึ่งอยู่ใกล้จุดเกิดเหตุก็นำเอาลงแล้ว รถไฟก็เปิดหวูดแล้ว แต่น้องซึ่งยัง "ยัดหู" ไม่ได้ยินสรรพเสียงใดๆ จนเกิดเหตุสลดในที่สุด
นับเป็นอุธาหรณ์ของทุกฝ่าย ซึ่งทุกคนในสังคมต้องเรียนรู้ไปพร้อมกันครับ

[prasongkit]

ผมพอจะเข้าใจเจตนาของคุณ Wooza ที่ตักเตือนผมเรื่องการแสดงความเห็นที่ดูเหมือนเป็นการตอกย้ำผู้เสียหาย ตรงนี้ผมทราบดีและขออภัยด้วย

แต่ผมเห็นการพยายามปฏิเสธสาเหตุที่แท้จริงของการเกิดเหตุและเอาแต่โทษการรถไฟอย่างเดียวแบบนี้มันก็ดูไม่สมเหตุสมผลเช่นกัน

จริงอยู่ที่ทางเดินเชื่อมระหว่าง SARL กับ MRT และกำแพงกั้นทางรถไฟสายตะวันออกไม่ได้สร้างจึงทำให้เป็นการเสี่ยงอันตรายและไม่สะดวกต่อผู้โดยสารที่สัญจรไปมาซึ่งเป็นสิ่งที่ รฟท. ควรปรับปรุง

แต่การไม่มีของสะพานและกำแพงกั้นทางรถไฟก็ไม่ใช่สาเหตุของอุบัติเหตุ ถ้าหากสมมุติถึงทางข้ามรถไฟที่อื่นที่ไม่ใช่บริเวณที่ผู้โดยสาร SARL ใช้ข้ามไปยัง MRT

วิสัยของผู้ที่ข้ามทางรถไฟก็ต้องใช้ความระมัดระวังให้เพียงพอ ไม่ใช่เพ่งความสนใจไปกับสิ่งอื่นใดจนไม่ห่วงความปลอดภัยของตน

ยังไม่รวมถึงอันตรายจากเหตุอื่นๆ ที่นอกเหนือจากรถไฟ เช่น รถยนต์ โจรวิ่งราวทรัพย์หรือเดินตกท่อระบายน้ำ สิ่งเหล่านี้มันหลีกเลี่ยงได้ถ้าใช้ความระมัดระวัง

แม่ผมมักจะพูดเสมอว่า สั่งสอนลูกเสียแต่ตอนนี้ ดีกว่าไปยืนคุยผ่านลูกกรงหรือคุยผ่านควันธูป เพราะถึงตอนนั้นมันก็สายไปแล้วที่จะมาสั่งสอนพูดคุยกัน

อย่างไรก็ตาม ผมก็ขออภัยและขอแสดงความเสียใจต่อน้องเช่นกัน มันไม่ใช่เรื่องที่ผมจะมายุ่งและไม่มีประโยชน์ที่ผมจะพูดอีก