ไปสัมผัสความสูงสุดเสียวของสะพานข้ามเหวขุนตานกัน

[black_express]

เส้นทางสาย อ.วังทอง - อินทร์บุรี จะคึกคักตอนดึกๆ เพราะมีรถทัวร์สาย อ.เชียงของ เชียงราย เชียงคำ น่าน แพร่ เข้ากรุงเทพฯ วิ่งผ่าน รวมถึงสายแม่สาย เชียงใหม่ นครราชสีมา อุบลราชธานี พัทยา และระยอง ด้วยครับ

ช่วงเวลานอกจากนั้น เงียบเหงาจะตาย

ก่อนนั้น จะแวะกินข้าวต้มที่ศูนย์รถทัวร์ อ.วัดโบสถ์ และ จ.พิษณุโลก ก่อน ตอนนี้สถานีขนส่ง ได้ย้ายออกมาอยู่ที่สี่แยกอินโดจีนแล้วครับ

[mirage_II]

สวัสดี พี่ตึ๋ง ที่ยังติดตามกันจนถึงตอนจบ ครับผมเองก็เคยสัมผัสเส้นทางนี้ช่วงที่เริ่มก่อสร้าง (พ.ศ.2547) กับตอนที่สร้างใกล้เสร็จ(พ.ศ.2554) ไหนจะมีฝุ่น ไหนจะต้องคอยหลีกไปวิ่งฝั่งซ้ายทีขวาทีวุ่นวายพอดูครับ สำหรับเรื่องดับเครื่องลงเขา นี้ ผมเองก็เคยทำตอนเรียน มช. คือลงจากดอยสุเทพ รู้สึกประหยัดมากเหมือนได้พลังงานกลับคืนมาจากตอนขาขึ้น แต่ต้องคอยเบรคเป็นระยะๆ มิให้ความเร็วสูงเิกินไป แต่สำหรับรถยนต์ห้ามทำเด็ดขาด เพราะจะเบรคไม่อยู่ เนื่องจากเบรคต้องใช้แรงจากปั๊มของเครื่องยนต์่ช่วยด้วย อ้อ..พวงมาลัยด้วย ถ้าหากเป็นระบบเพาวเวอร์

แหม..พี่เองก็มี อดีตกับเส้นทางสายนี้เหมือนผมเลยนะครับ บอกตรงๆว่าไปแล้วมีความสุข รู้สึกเหมือนได้กลับมาอยู่สถานที่อันคุ้นเคยยามเด็ก แม้เส้นทางจะทุลักทุเลแค่ไหน..


มาดูข้าวแกงยามดึกกันต่อ ในยามนี้อะไรก็ดูน่าทานไปหมด แหม..ก็ทั้งมืดและเปลี่ยวเช่นนี้ ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนจะถึงร้านอาหารถัดไปอีก


ว่าแล้วก็ก้มหน้าก้มตาทานกันเพลิน กินให้อิ่มนะ ยังอีกไกลกว่าจะถึงบ้าน...


ภาพสุดท้ายของทริปนี้ ถ่ายที่เชิงสะพานปทุมธานี 2 ก่อนจะตรงไปทาง อ.บางบัวทอง ในเวลาก่อนเที่ยงคืน 7 นาที สวัสดีเพื่อนทุกๆท่านที่คอยติดตามมา ปีใหม่นี้ผมมีโครงการจะไปแถวๆ ลำปางอีกครั้ง แต่เป็นด้านใต้ เพื่อไปสำรวจค้นหาเนินมรณะ จุดที่รถไฟเคยตกรางครั้งใหญ่เมื่อปี 2532 โน้นครับ และที่อื่นๆอีกเป็นการแถมครับ คอยติดตามกันในกระทู้หน้าต่อไปนะครับ

[black_express]

สมัยก่อน ผมทำงานที่อุตรดิตถ์ ก็ป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้นแหละครับ

ทางหลวงหมายเลข 11 ช่วงเปิดใช้ใหม่ๆ รถราน้อยจะตาย ช่วงค่ำ ผมขี่มอเตอร์ไซต์ออกจาก ต.นายาง อ.พิชัย กลับมาตัวจังหวัด วิ่งบนเส้นเหลืองกลางถนนมาถึงสี่แยกบ้านน้ำอ่าง อ.ตรอน ยังไม่เจอรถสักคันเลย

[mirage_II]

พี่ตึ๋งครับ ทางหลวงหมายเลข 11 นี้น่าสนใจมาก ลองเข้าไปค้นในวิกิพีเดียว พบว่ายาวมาก โดยเริ่มจาก แยกอ.อินทร์บุรี ไปถึงเืมืองเชียงใหม่เลย แต่ก็ีมีช่วงขาดอยู่ 3 ช่วงคือ
1.ตัดกับถนนหมายเลข 12 (แม่สอด-มุกดาหาร) ช่วงสามแยก อ.วังทอง ถึง สี่แยกอินโดจีน
2.ตัดกับถนนหมายเลข 101(กำแพงเพชร-น่าน) ช่วงสามแยกปากจั๋วะ(เด่นชัย) ถึง สี่แยกตำบลไทรย้อย
3.ตัดกับถนนหมายเลข 1 (กรุงเทพฯ-แม่สาย) ทางฝั่งขวาของเมืองนครลำปาง ถึง สี่แยกภาคเหนือ (สี่แยกห้าเชียง) ที่มีหลักกิโลยักษ์

ที่เป็นเ่ช่นนี้เพราะสร้างในช่วงเวลาที่ต่างกันมาก
ช่วงแรก ลำปาง-เชียงใหม่ สร้างในปี พ.ศ.2512
ช่วงที่สอง พิษณุโลก-เด่นชัย และ อินทร์บุรี-วังทอง (ซึ่งแต่เดิมมีเพียง เขาทราย-วังทอง) ในปี พ.ศ.2524 (ถึงว่าซี... บ้านเดิมผมอยู่ ต. ดงขุย ตอนผมเล็กๆ การเข้ากรุงเทพฯ ต้องขึ้นรถไฟอย่างเดียว จนผมเรียนชั้นประถมศึกษาตอนปลาย ก็สามารถไปทางรถยนต์ได้แล้ว จากจ.เพชรบูรณ์ ผ่านลำนารายณ์ ซึ่งคือ อ.ชัยบาดาลในปัจจุบัน ไปถึงสระบุรีแล้วต่อมากรุงเทพฯ)

ต่อมาในปี พ.ศ.2550 ได้ตัดถนนวงแหวนด้านใต้ เมืองนครลำปาง จาก สี่แยกภาคเหนือไปตัดกับ ถนนสาย 11 ทำให้ไ่ม่ต้องใช้ถนนสาย 1 ที่วิ่งผ่านเืมืองลำปางบางส่วนได้

พอแสดงให้เห็นในแผนที่รวมดังนี้


ส่วนเรื่องการขยายถนนเป็น 4 ช่องทางนั้น เริ่มจาก
ช่วงแรก ลำปาง - เีชียงใหม่ ในปี พ.ศ.2544 (ผมจำได้ว่า ตอนสมัยเรียน มช. ช่วงปี พ.ศ.2526-2530 ยังเ็ป็นถนนเลนสวนอยู่เลย)
ช่วงสอง พิษณุโลก-อุตรดิตถ์ ในปี พ.ศ.2547
ช่วงสาม อุตรดิตถ์-เด่นชัย ก็เพิ่งเสร็จไม่นาน ก็ประมาณปี พ.ศ.2555
ช่วงสุดท้าย เด่นชัย-ลำปาง ขยายได้แค่ ลำปาง-แม่ทะ ที่เหลือก็อย่างที่ผมพาไป
นอกจากนั้น ช่วงวังทอง-อินทร์บุรี ก็ยังเป็นถนนวิ่งสวน และพังอย่างมาก ผมยังจำได้ช่วงที่มีรถเจ้ามิราชใหม่ๆ ประมาณปี พ.ศ.2546 มีการปรับปรุงถนนช่วง เขาทราย-ตากฟ้า (อันที่จริงคือ แยกวังงิ้ว ถึงตากฟ้า) เป็นถนนคอนกรีตเสริมเหล็ก วิ่งเรียบราวกับสนามบินเลย รถใครอยากจะลองความเร็วสูงสุด ก็มาลองกันได้..อิอิ แต่จากตากฟ้าไป อ.อินทร์บุรี ยังเป็นหินกรวด วิ่งแล้วฝุ่นคลุ้ง รถคันไหนที่เร็ว ต้องมาสยบกับเส้นทางช่วงนี้ ประมาณ 80 กิโลเมตร วิ่งเร็วได้ไม่เกิน 40 กม./ชม. ซึ่งเป็นช่วงที่ผมเอาคืน เพราะผมไม่ชอบขับรถเร็วเกิน 80 กม./ชม. ช่วงนี้ผมจะวิ่งประมาณ 40 - 50 กม./ชม. ปลดปล่อยจากการเก็บกดที่โดนแซงมาตลอด

ช่วงที่เปิดใช้ถนนสาย 11 (พิษณุโลก-เด่นชัย) ใหม่ๆ ผมยังเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลายอยู่เลย

เห็นแบบนี้ทำให้นึกย้อนไปว่า คนสมัยก่อนนี้จะไปไหนทางรถยนต์มันลำบากมาจริงๆ ส่วนใหญ่จึงนิยมใช้รถไฟกันมาก พอปัจจุบันทางรถยนต์มันมากราวกับใยแมงมุม รถไฟจึงมีคนมาใช้บริการกันน้อย ถ้าจะพัฒนาพลิกฟื้นให้รถไฟกลับมาเป็นที่นิยม ต้องมีข้อได้เปรียบกับทางรถยนต์ เช่นรวดเร็ว หรือเืชื่อมต่อกับระบบขนส่งมวลชนอื่นๆ เช่นรถไฟฟ้า หรือเครื่องบิน แบบสถานีร่วมกันเลย

[black_express]

ข้อมูลใน วิกิพีเดีย ไทย มีส่วนหนึ่งที่ผมไปร่วมให้ข้อมูลด้วย สำหรับเส้นทางสายนี้ ผมเคยไปครั้งแรกกับรถพัดลม บขส.พะเยา - กรุงเทพฯ ซึ่งตอนนั้นยังเป็นถนนลาดยางธรรมดา แล้วในช่วงหลัง มีรถบรรทุกยิปซั่มน้ำหนักเกิน ใช้เส้นทางกันมาก ถนนเลยพังแบบไม่มีฟื้นครับ

สำหรับเรื่องการแข่งขันระหว่างรถไฟกับรถยนต์นั้น ถ้ามีการนำข้อเด่นมาแข่งขันล่ะก็ น่าลุ้นครับ

แต่นี่....นอกจากจะหาข้อเด่นมาแข่งขันไม่ได้แล้ว ยังมีรถจักรตายกลางทางอีกด้วย เลยก็ จบเห่...

[casanotoey]

สอบถามพี่ๆว่าการที่สะพาน 2 และ 3 หอและสะพานคอมโพสิตได้เปลี่ยนไม้หมอนบนสะพานเป็นหมอนคอนกรีตจะส่งผลให้โครงสร้าสะพานต้องรับน้ำหนักมากขึ้นหรือไม่ครับ

[mirage_II]

พี่ตึ๋ง : โอ..สุดยอด พี่เคยร่วมให้ข้อมูลกับวิกิพีเดียด้วย ผมเองเคยพยายามจะเพิ่มข้อมูลบางอย่างให้กับ วิกีิพีเดีย แต่ทำไม่ได้ ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรครับ ดูเหมือนว่า ทางโน้นเขาจะคัดกรองอีกที และอีกนานไหมกว่าเขาจะปรับปรุงข้อมูลตามที่เราเคยส่งไปให้ครับ

ถนนบ้านเราพังเพราะสร้างต่ำกว่ามาตรฐาน และยิ่งมีรถบรรทุกหนักเกินมาตรฐานมาวิ่งอีก ก็ทำให้พังเร็วไม่เกินปี ก็เริ่มเห็นร่องรอย พอผ่านไปสัก 2 - 3 ปี ก็จะมีหลุมเกิดขึ้นบ้าง ตอนนี้ ทางกรมทางหลวงก็จะมาซ่อมเป็นจุดๆ ซึ่งก็ทำให้รถวิ่งสะดุด กระโดดอยู่ดี กฏหมายน่าจะห้ามเรื่องน้ำหนักบรรทุกให้น้อยกว่าปัจจุบัน หรือไม่ถนนที่สร้างในช่องซ้ายสุดควรจะมีความแข็งแรงกว่า ช่องขวา เพราะเราบังคับให้รถหนักไปวิ่งในช่องซ้าย หรือไม่.. ก็บังคับการบรรทุกหนักๆ ให้ไปใช้รถไฟแบบเดิมซะ โดยให้เงื่อนไขว่า ถ้าใช้บริการรถไฟบรรทุกหิน จะลดค่าภาษีให้ เพราะอย่างน้อยรัฐก็ลดเงินในการซ่อมทางได้ด้วย

สำหรับการแข่งขันระหว่างรถไฟกับรถยนต์นั้น ถือว่ายากครับ เพราะปัจจุบันทางรถยนต์สามารถไปได้ทุกที่ แต่ทางรถไฟไปได้น้อยมาก เพราะไม่มีการขยายเส้นทางมานานแล้ว อีกทั้งคนในปัจจุบันได้มีรถยนต์ส่วนตัวกันทั้งนั้น ไม่ต้องไปเสียเวลา เสียอารมณ์ในการต่อรถเข้าบ้าน จะกลับจะออกจากบ้านเวลาไหนก็ได้ ผมยังจำได้ว่า นั่งรถไฟจากกรุงเทพฯ มาถึง สถานีตะพานหินตี 3 ต้องนั่งรอตบยุงกว่าจะเช้าถึงจะนั่งรถคันแรกเข้าไปดงขุยได้ แต่วันนี้ผมกลับคิดถึงบรรยากาศนั้น เพราะได้ยินเสียงตู้เพลงดังมาจากร้านค้า เสียงตลาดเช้ามืดที่เริ่มเปิด ก็ทำให้จิตใจมีเวลาหยุดพัก ได้สงบสติอารมณ์บ้าง

คุณ casanotoey : เท่าที่เห็นมีการเปลี่ยนไม้หมอนคอนกรีตเฉพาะสะพานคอมโพสิตนะครับ ส่วนสะพาน 2 หอ และ 3 หอ นั้นยังเป็นไม้หมอนแบบเดิม ผมคิดว่าคงไม่เปลี่ยน แต่ถ้าเปลี่ยนน่าจะเปลี่ยนให้เป็น ไม้หมอนเหล็กรูปตัวไอ แทน แต่ก็ต้องคำนึงถึงน้ำหนักด้วย ส่วนสะพานคอมโพสิตนั้นฐานรากเป็นคอนกรีต น่าจะออกแบบให้รับแรงได้มากกว่าเหล็ก อีกทั้งสร้างใหม่ในภายหลังด้วย การเพิ่มน้ำหนักไม้หมอนไม่น่าจะเป็นปัญหานักนะครับ

[moss-nonburi]

ถนนทางหลวงสาย 3236 (ปจุบันเปลี่ยนเป็น 3335) ตัดระหว่าง บ.หัวโพ-โพหัก-บ้านแพ้ว ในจังหวัด ราชบุรี-สมุทรสาคร เมื่อปี พศ.2554 มีการปรับปรุงทางใหม่โดยการ ลอกทางเดิมออกทั้งหมด และลงยางมะตอยหรือแอสฟัน ใหม่ทั้งหมด ออกมาสวยงามมาก...แต่ยังไม่ถึง 1 เดือนก็พังพินาศ เละไม่เป็นท่า หลุมบ่อเพียบ เพราะ เจอ "เจ้าถิ่น" หรือ รถ 10 ล้อ ถล่ม ทุกวันทุกวัน

ผมเองอยากให้ทางหลวงสายนั้น เปลี่ยนเป็นคอนกรีตเสริมเหล็กทั้งสาย เพราะจะได้ทนทานต่อพวก "เจ้าถิ่น" หน่อย แต่มันคงเป็นแค่ความฝันนะครับ ถนนคอนกรีตเสริมเหล็กนั้น ใช้งบประมาณสูงกว่า เวลาก่อสร้างนานกว่า แถมขั้นตอนการก่อสร้างยุ่งยากกว่าด้วย

อีกอย่างที่ถนนสายนั้นพังเร็วก็เพราะ...พวก... (รู้กันอยู่)
บวกกับทางสายนั้น เป็นทางตัดผ่านหมู่บ้านเล็กๆ และไม่มีจุดที่ตำรวจตั้งด่านประจำ พวก "เจ้าถิ่น" ก็ได้ใจ บรรทุกเกิน บ้าง ขับเร็วเกิน บ้าง ฯลฯ

ถนนสายนี้ถึงแม้จะเป็นทางหลวงสายเล็ก แต่ เป็นทางหลวงที่เชื่อมต่อระหว่าง จ.ราชบุรี และ อ.บ้านแพ้ว ให้ใกล้กันนิดเดียว ไม่ต้องอ้อม ไป สมุทรสงคราม หรือ นครปฐม

[srinopkun]

ชื่นชมเจ้าของกระทู้ ในการเล่าเรื่อง พร้อมรายละเอียดมากมายครับ







**********************************************************

[mirage_II]

คุณ moss-nonburi คงจะมีอารมณ์ต่อเนื่องจากที่ผมรำพันเรื่องถนนพังนั่นแหละครับ ก็อย่างที่บอกนะครับว่า ถนนบ้านเราควรจะเพิ่มคุณภาพให้รองรับรถสิบล้อบรรทุกเกินไว้เลย สร้างทีเดียวจะได้ไม่ต้องซ่อมบ่อยๆ แต่บางคนบอกว่า การซ่อมก็ถือว่าได้ใช้งบประมาณ บริษัทที่รับเหมาซ่อมก็มีงานทำตลอด แต่คนลำบากก็คือประชาชนนี่แหละ ต้องทนกับถนนพัง ซ่อมแล้วก็ไม่เหมือนเดิมอีก

คุณ srinopkun : ขอบคุณที่ชมให้กำลังใจครับ บางทีผมก็คิดไปว่า เพื่อนๆ ในนี้อาจเบื่อได้ เนื้อหามีนิดเดียวแต่ พร่ำบรรยายซะ..เห็นภาพเลย แต่จะว่าไปแล้ว ระหว่างที่ผมจัดเตรียมภาพ ลงกระทู้นี้ผมกลับรู้สึกว่าได้สัมผัสบรรยากาศมากกว่าตอนที่ไปซะอีก เพราะไปแล้วก็ลืม แต่มานั่งดูในภาพนี้มันเห็นอะไรมากมาย ที่ตาเราไม่สามารถบันทึกไว้ได้เยอะจริงๆ ครับ