ตลุยป่าตามรอยรถไฟไปเนินมรณะ586-588(ผาคอ-ปางป๋วย)

[iton]

ขอบคุณสำหรับภาพสวยๆด้วยนะครับ ทำให้อยากไปสำรวจบ้างแล้วสิ

[mirage_II]

สวัสดีครับคุณ milkonline คงเป็นเช่นนั้นนะครับ เพราะนายช่างที่เจาะอุโมงค์ขุนตานก็มาจากประเทศเยอรมัน ส่วนเส้นทางรถไฟสายใต้ น่าจะเป็นผลงานนายช่างชาวอังกฤษ เพราะกู้เงินจากประเทศอังกฤษมาทำล้วนๆ

สวัสดีครับ คุณiton ที่นั่นน่าเที่ยวจริงๆ ทั้งสงบ บรรยากาศดี อากาศไม่ร้อนอบอ้าว แม้แดดจะจ้าก็ตาม กลับมาทำรีวิวแล้วยังอยากไปอีกเลยครับ

เพื่อความสะดวกในการเข้าหมู่บ้านปางป๋วย ผมจึงขอนำภาพถ่ายดาวเทียมมาให้ชมกันข้างล่างนี้ครับ

มีจุดสำคัญอ้างอิงอยู่ 2 จุดคือ วัดปางป๋วย กับอาคารสีขาวที่ถือเป็นใจกลางหมู่บ้านเลยครับ ในภาพใช้เส้นสีเขียวแทนการเดินทางเข้าไปยังสถานีรถไฟปางป๋วย และเส้นสีม่วงแทนการเดินทางออกจากสถานีรถไฟ เลาะด้านข้างวัดปางป๋วย เพื่อออกไปยังผาคอ ซึ่งจะแทนเส้นสีเหลืองสำหรับเส้นทางที่เริ่มเป็นถนนลูกรังครับ


เลี้ยวขวาตรงอาคารสีขาว ก็จะเห็นซุ้มประตูวัดปางป๋วยแล้วครับ แอบเห็นป้ายชื่อวัดเต็มๆ จะเป็น "วัดปางป๋วยศรัทธาธรรม(ม)" ตัวอักษรในวงเล็บไม่รู้ว่ามีความหมายอะไรเหมือนกันครับ อ้อ..ตรงสามแยกหน้าวัดนี้ แต่เดิมเคยมีต้นโพธิ์ใหญ่อยู่ต้นหนึ่งนะครับ ถูกโค่นลงไม่นาน เพราะในคลิ๊ปของคุณArmy_PT แห่งเว็บพันทิป ไปถ่ายมาตอนปลายปีที่แล้วยังเหลือตอ ที่สามารถโตกลับขั้นไปได้เลย ตอนนี้ถูกถอนซะเรียบ (ในภาพถ่ายดาวเทียมยังเห็นใบเต็มๆ คงถ่ายมานานแล้วนะครับ) สาเหตุที่โค่นคงเป็นเพราะบังหน้าวัดกระมังครับ


มาถึงซุ้มประตูหน้าวัดอันอลังการแล้ว งามแต้ๆ เลย หรือคงเป็นเพราะกลัวเห็นความงามนี้ไม่ชัดต้นโพธิ์เลยถูกโค่นทิ้ง


จากตรงหน้าวัด มองไปทางขวามีถนนเลียบไปตามกำแพง นี่แหละคือเส้นทางออกจากหมู่บ้านปางป๋วยเพื่อไปยังผาคอตามเส้นทางลูกรังทุรกันดาร ซึ่งเปรียบได้กับประตูด้านหลังของบ้าน

[black_express]

[mirage_II]

ขอบคุณพี่ตึ๋งที่เข้ามาเพิ่มเติมให้ครับ เรื่องนิกายนี้ ผมเคยค้นข้อมูล พบว่า นิกายเดิมพระไทยคือ "มหานิกาย" ที่เรารับมาจากประเทศลังกา เรียกอีกอย่างหนึงว่า "ลัทธิลังกาวงศ์" และยังถือเป็นลัทธิที่พระสงฆ์ส่วนใหญ่ในประเทศไทยเราเป็น บางทีก็เรียกว่า "คามวาสี" อ้อ..แต่เดิมก็ไม่มีใครเรียกว่า มหานิกายหรอกครับ จนรัชกาลที่ 4 ทรงผนวช และศึกษาพระไตรปิฎกต่างๆอย่างแตกฉานต้องการให้หมู่สงฆ์ได้มีวัตรปฏิบัติอย่างถูกต้องและเข้มงวด จึงได้ก่อตั้ง "ธรรมยุตนิกาย" ขึ้นมาและเรียกนิกายเดิมว่าเป็น "มหานิกาย" เนื่องจากมีจำนวนพระสงฆ์มากกว่าในขณะนั้น อ้อ..ข้อสังเกตุหนึ่ง สำหรับนิกายของพระคือตอนจะอุปสมบทครับ มหานิกายจะเริ่มด้วยคำขอบวชว่า "อุกาสะ.." ในขณะที่ ธรรมยุตินิกาย จะเริ่มด้วยคำว่า "เอสาหัง.." ครับ วัดในกรุงเทพฯ ส่วนใหญ่จะเป็นธรรมยุติ ผมเองก็เคยบวชที่วัดสุ่น (สตรีวิทย์ 2) ก็เป็นธรรมยุติครับ


เลี้ยวขวาเลียบกำแพงวัด ตอนนี้ถือว่าสำคัญ ต้องแสดงภาพให้เยอะหน่อยเพราะอาจหลงทางได้ จากภาพเป็นถนนตรงหัวมุมวัด ตรงนี้จะเป็นทางสามแยกด้วย ถัดไปเป็นโรงเรียนบ้านปางป๋วย ถ้าหากเีผลอ เลี้ยวขวาก็จะวนกลับไปยังหน้าสถานีฝั่งตรงข้ามกับราง ต้องเลี้ยวซ้ายเลียบกำแพงวัดต่อไปครับ(สังเกตุว่าต้องเลี้ยวก่อนถึงซุ้มป้ายตรงสามแยก)


เมื่อถึงสามแยกก็จะมองเห็นถนนเลียบกำแพงวัดชัดเจนเอง ทางข้างหน้าพาไปสู่ผาคอ แอบเห็นช่องเล็กตรงกำแพงที่สามารถเดินลอดเข้าไปได้ รถมอเตอร์ไซด์ยังเข้าไปได้ยาก เพราะมีขอบธรณีประตูอยู่ครับ


มองไปทางโรงเรียนบ้านปางป๋วยฝั่งขวาืมือหน่อยครับ แต่เดิมเมื่อ 2 ปีที่แล้ว(ดูในกูเกิ้ลสตรีท) ยังมีหญ้าขึ้นรก ตอนนี้ถางซะโล่งโ้จ่งเลย


สุดแนวกำแพงวัด ก็เจอสามแยกอีกแล้ว ในภาพพอดีถ่ายซะใกล้เลยมองไม่เห็นถนนด้านซ้ายที่อ้อมหลังวัดวนกลับไปยังหน้าวัด จุดสังเกตุข้างหน้าคือ สะพานคสล. อันถือเป็นจุดที่ว่าเริ่มเข้าสู่ชุมชนปางป๋วยแล้วครับ ถ้าหากเรามาจากผาคันจะสบายใจก็ต้องผ่านสะพานนี้ก่อน

อ้อ..สำหรับสตรีทกูเกิ้ลเขามาสำรวจถึงแค่ตรงนี้นะครับ แล้วก็เลี้ยวซ้ายอ้อมหลังวัดกลับไปหน้าวัด แหม..น่าจะไปให้ถึงจุดเริ่มต้นถนนลูกรังซะเลยครับ

[mirage_II]

มาถึงสะพานคสล.แล้วครับ ไม่แน่ใจว่ามีเพียงแห่งเดียวในหมู่บ้านหรือเปล่าครับ สะดุดตาผมตั้งแต่ดูคลิ๊ปของคุณ Army_PT จากเว็บพันทิป แล้วครับ ตอนนั้นยังเป็นหน้าฝนมีน้ำขัง กลัวเขาจะลื่นด้วยซ้ำ


เลยสะพานมาประมาณ 300 เมตรผ่านเลี้ยวขวาทีซ้ายทีก็ถึงจุดสำคัญ คือเส้นทางแยกไปผาคอแล้วครับ เส้นทางนี้จะเริ่มเป็นถนนลูกรังทันทีที่เลี้ยวขวา แต่ถ้าเราเลี้ยวซ้าย ก็จะไปสู่ถนนด้านเหนือของหมู่บ้าน ซึ่งลัดออกไปยังแม่เมาะได้เลย (ถ้าดูภาพถ่ายดาวเทียมก่อนหน้าจะเข้าใจง่ายครับ) สังเกตุเห็นป้ายอะไรสีเหลืองๆ ออกจะใหม่ๆ ด้วย ลองขยายดูพบว่าเป็นโครงการปรับปรุงถนนเข้าสู่พื้นที่เกษตร ซึ่งน่าจะเป็นถนนลูกรังทางขวานะครับ แต่ดูเหมือนจะยังไม่ได้ปรับปรุงอะไรเลย ทั้งๆ ที่ระบุปีงบประมาณ 2556 คือปีที่แล้วครับ


มองไปทางขวามือ จะเห็นแนวถนนลูกรัง ตรงไปสักเล็กน้อยแล้วก็เลี้ยวซ้ายหายลับไปในป่า (การมาในฤดูแล้งก็ดีไปอย่าง ที่จะเห็นถนน หรือสิ่งต่างๆ ได้ชัดเจนเพราะใบไม้มักหล่นผลัดใบหมด ลองมาหน้าฝนก็จะมืดมนเหมือนอยู่ในเขาวงกต )


เอ้า...เริ่มได้สัมผัสไอดินกลิ่นลูกรังแล้ว..เย้

[mirage_II]

ช่วงแรกยังเป็นเส้นทางซอฟท์ๆ รู้สึกเหมือนกำลังวิ่งอยู่บนหลังชุมชนบ้านเกิดผมที่ต่างจังหวัดในตอนเด็กๆ เพื่อจะไป โรงเรียนบ้านเขาชะโงก แต่ปัจจุบันได้เปลี่ยนเป็นถนนลาดยางมะตอยไปนานแล้ว เสียงล้อครูดไปกับดินลูกรัง เปรียบได้กับเสียงล้อรถไฟยามกระทบรอยต่อของราง


มองลอดรั้วไม้ไผ่ทางขวามือไป แอบเห็นสะพานรถไฟอยู่ไม่ไกล ประเมินจากแผนที่ดาวเทียมกูเกิ้ล ประมาณ 80 เมตรเองครับ และนับเป็นสะพานแห่งแรก หลังออกจากสถานีปางป๋วยด้วยครับ


เส้นทางข้างหน้าเริ่มเพิ่มดีกรีความเข้มข้นขึ้นแล้ว...


ช่วงนี้ขึ้นเนิน เกือบตลอดเส้นทางผมใช้เกียร์ 3 วิ่งช้าๆ เลยไม่รู้สึกหวาดเสียวอะไร(กลัวสมาชิกจะตกใจ) แถมยังได้ถ่ายภาพสบายๆ ด้วยครับ

[mirage_II]

ขึ้นแล้วก็ลง ตามกฏธรรมชาติ แต่จะเห็นแนวถนนไปไกลๆ ด้วย


ทางขวามือพยายามมองหาทางรถไฟที่วิ่งคู่กับเราเสมือนคู่หู ยามใดห่างหายก็ชวนให้ใจกังวลว่าเราหลงทางแล้วหรือ? จากภาพดูดีๆ จะเห็นแนวรางอยู่ไกลๆ ครับ(ขยายให้ดูในภาพเล็ก) ตอนนี้ทางรถไฟได้เริ่มยกระดับสูงกว่าถนนแล้วนะครับ


โอ้..แนวถนนสวยจัง ราวกับลวดลายนมสดบนผิวกาแฟเลยครับ (ผมช่างเข้าใจจินตนากาลจริงๆ)


เจอจุดสำคัญที่สามารถสังเกตุได้จากแผนที่แล้วครับ คือทางโค้งหักฉาก ซึ่งตรงในโค้งจะมีบ้านคนอยู่กลางทุ่งนา ตรงหัวโค้งนี้ ผมนับเป็นจุดที่ทางรถยนต์อยู่ใกล้ทางรถไฟมากที่สุด ก่อนจะเบนแยกออกจากกัน ซึ่งผมเคยคิดจะจอดรถไว้ตรงนี้แ้ล้วออกเดินบนราง ซึ่งประเมินจากแผนที่ GPS Map ของผมตามแนวรางรถไฟ คาดว่าระยะทางเพียง 1 กิโลเมตรก็จะถึงรอยต่อจังหวัดลำปางกับแพร่แล้ว

[mirage_II]

ถัดมาก็เป็นบ้านไม้หลังหนึ่ง ที่กำลังก่อสร้างกันอยู่ ซึ่งอยู่บนผืนนาแปลงสุดท้ายก่อนจะเป็นป่าล้วนๆ ซึ่งทางข้างหน้าจะเป็นโค้งยูเทิร์นทางซ้าย หลังผ่านแนวป่าข้างหน้าไปแล้ว และเป็นจุดที่สังเกตุจากแผนที่กูเกิ้ลได้ชัดเจนครับ


ผ่านดงไผ่ หันไปมองดู คาดว่าเป็นไผ่ที่ชาวบ้านปลูก เพราะดูเป็นกอๆ ไม่ขึ้นกันรกมั่วเหมือนป่าำไผ่ธรรมชาติ


โค้งขวาตรงไหนก็ไม่ทราบ เพราะมีหลายโค้งครับ


มาถึงทางแยกเล็กๆ ทางขวามือสำหรับชาวบ้านเข้าไปหาของป่า ในฤดูแล้งก็ดูไม่ค่อยเหมือนป่าลึก ต่างกับฤดูฝนที่ต้นไม้จะขึ้นกันแน่น คงน่ากลัวไม่น้อยครับ

[mirage_II]

เห็นทางข้างหน้า บอกได้เลยว่า "หนทางยังอีกไกล" เราเข้ามา(หมายถึงเริ่มเป็นถนนลูกรัง) เวลา่บ่ายโมงเศษๆ เอง ระยะทางถึงผาคอก็ประมาณ 10 กิโลเมตรเอง ผมลงเดินสำรวจสัก 2 ชั่วโมง ถึงผาคอก็น่าจะไม่ยังเย็นนัก ตอนแรกยังคิดกะจะไปแก่งหลวงอีกด้วยซ้ำ แต่เอาเข้าจริง ก็มืดที่สถานีรถไฟบ้านปินแล้ว อิอิ..ก็วิ่งไปถ่ายรูปไปยิ่งกว่ารถหวานเย็นซะอีกครับ


มองทางขวามือ ตอนนี้เป็นเนินเขา ไร้วี่แววทางรถไฟ เพราะเราได้ตีห่างออกจากกันตั้งแต่โค้งยูเทิร์นแล้ว แต่ดูจากแผนที่ ระยะห่างระหว่างทางรถไฟกับถนน กลับดูคงที่ในช่วง 600 - 700 เมตรเอง ครับ (แต่ระยะทางในป่าแบบนี้ ถือว่าำไกลนะครับ เพราะทั้งรกและชัน)


อ้าว..ตอนนี้มองเห็นจุดสังเกตุอีกแบบแล้วคือ เสาไฟฟ้าแรงสูงครับ ซึ่งถือว่าเราอยู่ไ่ม่ห่างจากเขตรอยต่อจังหวัดแล้ว ประเมินจากแผนที่กูเกิ้ลได้ประมาณ 200 เมตรเองครับ แต่บอกได้ว่าไม่หมูกับเส้นทางข้างหน้านี้ครับ เพราะรอยต่อจังหวัดมักใช้กฏเกณฑ์แบบเดียวกับ รอยต่อประเทศคือ สันปันน้ำ หรือส่วนของเขาที่สูงที่สุดครับ


ใกล้เข้ามาแล้ว เสาไฟฟ้าแรงสูง เริ่มมองเห็นสายไฟชัดเจนขึ้น เห็นแบบนี้แล้วรู้สึกนับถือในความสามารถของผู้ติดตั้งเสากลางป่า ซึ่งติดตั้งมานานกว่า 30 ปีแล้ว ป่าลึกบนภูเขาแบบนี้ แค่ขนโครงสร้างเสาเข้ามาก็ลำบากแล้ว ยิ่งจะต้องมีการลากสายไฟเส้นเท่าด้ามไม้กวาดอีก อยู่ในป่าเมื่อเห็นแล้วผมรู้สึกอุ่นใจว่าไม่หลงทางครับ คือเดินตามสายไฟไปเรื่อยๆ อย่างไรก็ต้องถึงเมือง หรือแหล่งชุมชนของคนครับ
อ้อ.. อย่ามัวดูสายไฟฟ้าเพลิน ข้างหน้าเป็นเนินสูงชันนะครับ

[mirage_II]

โค้งนี้ชันมาก เบนไปทางซ้ายของเสาไฟฟ้าแรงสูง แหม..ทีแรกนึกว่าจะลอดใต้สายไฟฟ้าทางขวาของเสาซะอีก


ขวาอีกที... กำลังจะลอดใต้สายไฟฟ้าแรงสูงข้างหน้า


หยุดรถตรงใต้แนวสายไฟฟ้าแรงสูง มองไปทางซ้าย ให้จำเสาไฟฟ้าแรงสูงด้านนี้ไ้ว้นะครับ มีลักษณะเป็น 3 ชั้นๆ ละ 2 กลุ่มสาย (1 กลุ่มที่เรียกว่า Bundle จะมี 4 เส้น ปล่อยกระแสไฟไปในทิศทางเดียวกัน การแบ่งเ็ป็นกลุ่มจะดีกว่า เป็นสายเส้นเดียวใหญ่ๆ เพราะลดปัญหา Scattering Effect คือ กระแสไฟสลับ จะมีความเข้มข้นของกระแสบริเวณผิวสายเป็นส่วนใหญ่ ตรงกลางแทบไม่มี)


หันมาดูเสาด้านขวามือครับ จะเห็นว่ามีรูปร่างแตกต่าง และแปลกไปจากที่เคยเห็น คือ มี 3 ชั้นเหมือนกัน แต่ชั้นบนมี 1 กลุ่มสาย ชั้นกลางมี 4 กลุ่มสายแผ่ไปกว้างๆ และชั้นล่างมี 1 กลุ่มสาย ถ้าให้เดาคงเป็นเพราะไม่ต้องการตั้งเสาให้สูงไปกว่านี้ ถ้าตั้งต่ำ ชั้นล่างจะอยู่ใกล้พื้นดินมากไป ส่วนสายที่เห็นชั้นล่าง อาจมีแรงดัน หรือ เอียงไปทางด้านพื้นดินที่ต่ำกว่าก็ได้ครับ

และถ้าย้อนกลับไปดูภาพก่อนหน้านี้ เราจะเห็นแต่เสาต้นนี้มาแต่แรก ส่วนเสาต้นซ้า้ยมือมียอดเขาบัง เมื่อดูแผนที่ดาวเทียมกูเกิ้ลจะพบว่า เสาต้นซ้ายนั้นอยู่ทางทิศใต้ ในขณะที่เสาต้นขวามืออยู่ทางทิศเหนือ คือถนนอยู่ในแนวทะแยงจากทิศตะวันออกเฉียงเหนือไปยังทิศตะวันตกเฉียงใต้ครับ อ้อ.. เสาต้นซ้ายนี้ตั้งอยู่พอดีกับแนวเขตรอยต่อจังหวัดด้วยครับ