ตลุยป่าตามรอยรถไฟไปเนินมรณะ586-588(ผาคอ-ปางป๋วย)

[mirage_II]

ขอบคุณพี่ตึ๋งที่เข้ามาเพิ่มเติมให้ครับ ผมเพิ่งมาเห็นวันนี้(30 พย.57) นี้เองครับ


เดินไปที่แผ่นป้ายโครงการบูรณะัวัด ในวิหารคตใกล้ซุ้มประตูโขง ก็พบว่าเป็นโครงการที่ทำเสร็จสิ้นแล้ว มีภาพ และขั้นตอนการซ่อมบูรณะอย่างละเอียด แบ่งคร่าวๆ ได้ 3 กลุ่มคือ 1.งานอนุรักษ์โครงสร้าง (เปลี่ยนกระเบื้องหลังคาทั้งหมด แล้วเพิ่มความแข็งแรงของโครงหลังคาเพื่อรับน้ำหนักกระเบื้องใหม่) 2.งานประณีตศิลป์ (เปลี่ยนเครื่องประดับบนหลังคาใหม่โดยใช้ศิลปกรรมและสถาปัตยกรรมเดิม กับ สิ่งต่างๆภายในวิหารให้ล้างทำความสะอาดและใ้ช้น้ำยารักษาสภาพ) 3.การอนุรักษ์อยู่ในความควบคุมของนักวิชาการศิลป์ โบราณคดี ช่างโยธา สถาปนิค วิศวกร ร่วมกับกรมศิลปากร นักวิชาการท้องถิ่น


เหลือบไปเห็นแผ่นป้ายอีกแผ่น ที่สร้างด้วยสแตนเลสอย่างถาวร และสวยงามตามเทคโนฯ สมัยใหม่ แต่มีเนื้อความเหมือนแผ่นป้ายที่เจอหน้าประตูข้างทุกประการครับ


สำหรับแผนผังของแผ่นป้าย นั้นดูชัดเจนกว่า เลยขยายดูและเพิ่มข้อมูลเข้าไปในแผนผังเลย ซึ่งในอันที่จริงก็ยังขาดส่วนของ ศาลจีน และ วิหารแดงลายทอง ครับ


หันมามองวิหารหลวงและพระธาตุเจดีย์อีกครั้ง จากตำแหน่งแผ่นป้ายสแตนเลสนี้ ดูครบถ้วนสมบูรณ์ดีครับ

[ksomchai]

[mirage_II]

พี่สมชาย : สิ่งที่เหมือนร่มขนาดใหญ่ก็คือ ฉัตร นะครับ มีอยู่ 4 มุม มีความหมายในเชิงสัญลักษณ์สื่อถึงความร่มเย็นจากอิทธิพลของพระพุทธศาสนาที่ แผ่ไปทั่วทั้ง 4 ทิศ จะนิยมสร้างไว้รอบๆ องค์พระธาตุหลายแห่งในภาคเหนือครับ กระทู้ผมก็เหมือนกับการถ่ายทอดประสบการณ์ หรือ จดหมายเหตุ บันทึกการเดินทาง ที่จะเก็บภาพในมุมมองที่ผมเห็น Which Me See Which Me Take Photo เลียนแบบคำว่า Which You See Which You Get (WYSIWYG) ที่หมายถึง เก็บบันทึกในสิ่งที่เห็นนะครับ


ก่อนเดินลอดซุ้มประตูโขงกลับออกมา แหงนดูข้างบนอีกนิด นอกจากจะมีลวดลายธรรมจักร ก็เห็นป้ายชื่อซุ้มประตูแห่งนี้ด้วยครับ (ไม่สังเกตุจริงๆ ก็จะไม่เห็นนะครับ)


ผ่านซุ้มประตูออกมา ก็จะเห็นบันไดนาค ที่ทอดยาวลงไปถึงถนน เป็นภาพมุมมองกลับ กับตอนที่เข้ามาครับ จะเห็นทิศทางถนนข้างหน้า และลานจอดรถที่ผมจะเดินกลับไป

[mirage_II]

จากเชิงบันไดนาคริมถนนหน้าวัด ก็เลี้ยวขวา เดินฝั่งวัด กำลังจะผ่านทางเข้าวัดด้านข้าง ที่จะผ่านศาลจีน(พระกวนอิมโพธิสัตว์ และ พระมหากัจจายานะ) ทางขวามือมีรูปปั้นเ้จ้าพ่อทิพย์ช้าง ที่่สร้างเป็นอนุสาวรีย์ให้สักการะครับ


พอมีเวลา เข้าไปดูใกล้ๆ สักหน่อยครับ รูปปั้นท่านจะมีเอกลักษณ์คือ ถือปืนยาว เพราะท่านมีความเชี่ยวชาญในการยิงปืนมาก และเพราะปืนนี้จึงทำให้ท่านสามารถกอบกู้เอกราชให้กับชาวลำปางได้ครับ


ที่ฐานมีแผ่นป้ายประวัติของท่านพ่อเจ้าทิพย์ช้างด้วย โดยผมช่วยขีดเส้นใต้ เนื้อหาที่สำคัญให้ด้วยครับ


ผมข้ามถนนมาฝั่งตรงข้ามแล้วหันกลับไปเก็บภาพแบบพาโนรามา แต่เนื่องจากมีรถวิ่งอยู่บนถนนตลอดเวลา เลยได้ภาพรถแปลกๆ มาให้ดูกันครับ


เดินเลียบถนนต่อไป จนถึงทางเข้าวิหารแดงลายทอง ตอนนี้ไม่มีรถม้ามาจอดบังป้าย เลยได้ภาพสมบูรณ์มาให้ดูกันครับ ป้ายนี้ทีแรกผมยังคิดว่าเป็นป้ายชื่อวิหารแดงลายทองที่ดูจะแยกพื้นที่ไปกับส่วนของวัดพระูธาตุลำปางหลวงซะอีกครับ

[mirage_II]

มองไปข้างหน้า เกือบถึงทางรถออก มีร่มมากางขายกันหลากหลายขนาด นึกขึ้นได้ว่า ร่มทางเหนือนี้เป็นแบบไม้กับกระดาษ ดังภาพข้างล่างนะครับ

อ๋อ..นึกออกแล้ว ว่าร่มแบบนี้ เป็นร่มของ อ.บ่อสร้าง ที่ทำด้วยมือนะครับ


เลี้ยวซ้าย เดินย้อนทางรถยนต์เข้าไป ทางขวามือเป็นแถวร้านค้า ที่น่าสนใจร้านนี้มีตู้ไปรษณีย์แบบเก่าด้วย แถมมีืชื่อ ปณ.นครลำปางและสัญญลักษณ์เมืองลำปางด้วย


เดินกลับมาถึงรถแล้ว...ใช้เวลาถ่ายภาพไปประมาณชั่วโมงครึ่ง ได้ภาพมาประมาณ 350 ภาพ แต่รีวิวลงกระทู้ 22 วัน ใช้เนื้อที่ในกระทู้ไป 9 หน้า เป็นวัดที่มีสิ่งต่างๆ เยอะจริงๆ ครับ

ในภาพจะเห็นถนนสร้างใหม่ที่เป็น 4 ช่องทางตรงมาจากทางอ้อมวัดทางทิศตะวันออก ไว้คราวหน้า ถ้ามีโอกาสจะลองเข้ามาทางนี้ดูครับ

[mirage_II]

มาถึงรถ ซึ่งจอดอยู่หน้าห้องสุขาพอดี บังเอิญมีกระจกของอ่างล้างหน้ายาวตลอดแนว เลยได้ภาพเซลฟี่ตัวเองมาอีกภาพ เจ้าเค๊กตัวเล็กเ็ห็นรีบผวาออกมาแอ๊คท่าทันที ตอนนี้กำลังรอ ท่านผตก. ที่ออกไปช๊อปพาเพลินแถวนั้น ไม่พอยังให้ลูกไปช่วยหอบของที่ซื้ออีกด้วย


ตอนนี้ ผมขอสรุปเส้นการเดินสำรวจของผมในวัด ตั้งแต่ ซุ้มปราสาทพระพุทธสิงห์เพชรมิ่งมงคล จนกลับออกมาที่ลานจอดรถครับ โดยแยกเป็นเส้นทางแต่ละช่วงตามสี จากเีขียว>เหลือง>แดง คราวหน้ามาไม่งงแล้วละครับ


ออกจากลานจอดรถก็เจอป้ายบอกทิศทางไปกรุงเทพฯกับเชียงใหม่ อย่างที่ทราบกัน ตรงกำแพงวิหารคตของ วิหารแดงลายทอง ที่ยังไม่ทราบชื่อแ้ท้จริง ผมก็เลี้ยวขวาไปลำพูน เพื่อไปค้นหาสถานีรถไฟหนองหล่ม กับจุดถ่ายภาพทุ่งนาด้านเหนือกันครับ


กำลังจะพ้นแนวกำแพงวัดด้านเหนือ ซึ่งจะมีทางแยกซ้ายไปยังบ่่อน้ำเลี้ยงพระนางจามเทวี โอกาสหน้าถ้ามีเวลาก็จะแวะไปชมกันสักหน่อย และทางซ้ายนี้แหละที่จะได้เห็นบันไดนาคด้านเหนือของวัดด้วยครับ จากภาพจะเห็นป้ายบอกทางไปเชียงใหม่ กันคนงง เพราะเป็นทางสี่แยกครับ

[mirage_II]

วิ่งมาได้ประมาณกิโลเมตรเศษ ก็ถึงปากทางเข้าวัดด้านเหนือ ซึ่งแท้จริงทางด้านซ้ายก็คือถนนที่ตรงมาจากวัดพระูธาตุลำปางหลวง แต่เพื่อความปลอดภัยเลยต้องปรับให้ถนนจากวัดเลี้ยวขวาไปตั้งฉาก กับถนนที่เลี้ยวเบนอ้อมวัดไปทางทิศตะวันออก ดังแผนที่ข้างล่างนี้ครับ

ซึ่งแสดงการออกเดินทางจากลานจอดรถฝั่งตรงข้ามวัด ด้วยเส้นสีเขียว


หลังจากเลี้ยวซ้ายมาได้ ก็เห็นป้ายบอกระยะทางถึง อ.ห้างฉัตรอีก 10 กิโลเมตร ซึ่งผมลองวัดระยะทางถึงจุดตัดถนนสาย 11 (ลำปาง-เชียงใหม่) ก็เกิน 10 กิโลไปประมาณ 700 เมตรแล้ว ต้องต่อไปอีก 4.5 กิโลเมตรจึงจะถึงที่ว่าการอำเภอห้างฉัตร แปลกจริงๆครับ


ระหว่างทาง บางช่วงก็ผ่านหมู่บ้านที่ดูเจริญพอสมควรครับ

[mirage_II]

วิ่งมาได้เกือบครึ่งทาง (ประมาณ 4 กม.) เห็นกำแพงวัดสวยๆ ทางขวา ลองเข้าไปค้นดูภาพในกูเกิ้ลสตรีทได้ภาพป้ายชื่อ "วัดจำทรายมูล" มาให้ดูในภาพเล็กครับ ตอนที่กูเกิ้ลไปถ่ายภาพปีพ.ศ.2555 กำแพงยังไม่ได้ปรับปรุงทาสี และลดลายอย่างที่เห็นในปัจจุบันเลยครับ


เข้าไปอีกประมาณ 6 กิโลเมตร (อีก 1 กิโลเมตรถึงจุดตัดถนนสาย 11) เจอเข้าอีกวัดทางซ้ายมือ ที่ซุ้มประตูอลังการ ดังภาพเล็กบน (ขอยืมมาจากกูเกิ้ลสตรีท เพราะผมถ่ายไม่ทัน ต้นโพธิ์บังซะเกือบมิด) ดูป้ายชื่อวัดในกูเกิ้ลสตรีทอีก "วัดปันง้าว" ชื่ออ่านยากจริงๆ ครับ


ในที่สุดก็มาถึงจุดตัดถนนสาย 11 แล้ว มีป้ายสีเขียวบอกทิศทางอย่างชัดเจน (เทียบกับป้ายขาวแบบเก่า นั้นต้องเข้าไปใกล้ๆ จึงจะเห็น ลองค้นข้อมูลในเน็ตดูพบว่า ป้ายสีเขียวนี้เขาเรียกว่า "ป้ายจราจรมาตรฐานสูง" ที่ผู้ขับรถจะเห็นได้จากระยะไกล หรือใช้ความเร็วสูง)


เลี้ยวซ้ายเข้าถนนสาย 11 มุ่งหน้าขึ้นเหนือไป จ.ลำพูน ตรงนี้มีปั๊มเชลล์อยู่พอดี ถัดไปมีป้ายบอกทาง 2 แบบ ผมเลยขยายมาให้ดู เพราะแบบเก่าสีขาวได้ระบุระยะทางไว้ด้วยครับ

[mirage_II]

เป้าหมายถัดไปของเราก็คือ สถานีรถไฟหนองหล่ม ซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก เลยขอแสดงแผนที่เฉพาะเส้นทางช่วงนี้ ให้ดูกันข้างล่างครับ

ตามเส้นสีเขียว ที่เริ่มจากวัดพระธาตุลำปางหลวงครับ ผ่านวัดจำทรายมูล และวัดปันง้าวมาออกถนนสาย 11 เลี้ยวซ้ายไปผ่าน ตลาดกาดทุ่งเกวียน ศูนย์อนุรักษ์ช้างไทย ข้ามเขตรอยต่อจังหวัดที่มีศาลเจ้าพ่อขุนตาล จนมาผ่านสะพานข้ามทางรถไฟ ก็เลี้ยวซ้ายไปทาง อ.แม่ทา ข้ามจุดตัดทางรถไฟ วิ่งเลาะเลียบทางรถไฟไปจนถึงสถานีหนองหล่ม โดยได้แวะเข้าไปดูโค้งทางรถไฟที่หักกลับ (ยูเทิร์น) ด้วย นอกจากนี้ัยังได้แสดงถนนเส้นใน ที่ผ่านวัดไหล่หินหลวง ใกล้โป่งน้ำร้อน แล้วไปออกตรงตลาดกาดทุ่งเกวียนด้วย โดยไม่ผ่านหน้าวัดพระูธาตุลำปางหลวง


มาได้ประมาณ 8 กิโลเมตรก็ถึงตลาดกาดทุ่งเกวียนครับ ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้าม คือขาล่องกลับไปลำปาง เดี๋ยวนี้ดูคึกคักเจริญขึ้นกว่าแต่ก่อน ที่เหมือนแค่ตลาดนัดชาวบ้านเ่ท่านั้น สังเกตุป้ายชื่อทรงแหลมทางขวา ขยายภาพให้ดูในภาพเล็ก และอีกป้ายตรงสะพานลอยคนข้าม ที่ระบุว่า อีก 12 กิโลเมตรจะถึง ศูนย์บริการทางหลวงขุนตาน ที่ถึงก่อนรอยต่อจังหวัดลำปางกับลำพูนประมาณ 4 กิโลเมตรครับ สำหรับการจะข้ามไปยังตลาดกาดทุ่งเกวียนนี้ มีทางลอดสะพานข้ามห้วยแม่สันข้างหน้า ถัดไปจากสะพานลอยคนข้ามที่เห็นประมาณ 300 เมตร แต่ปัญหาคือถนนที่จะลอดสะพาน เราต้องเข้าก่อนหน้าที่เห็นในภาพนี้ประมาณ 100 เมตร เพราะทางออกถนนคู่ขนานข้างหน้าที่เห็นก่อนถึงสะพานลอยคนข้ามได้ถูกปิดแล้ว (แต่ความจริง ก่อนหน้านี้ก็มีป้ายบอกทางแยกเข้าถนนคู่ขนานสบายๆ ก่อนหน้านี้ประมาณ 700 เมตรครับ) มิฉะนั้นอา่จต้องวิ่งไปหาที่กลับรถอีกหลายกิโลเมตร แถมกลับรถยากอีก เพราะเป็นถนนรถวิ่งเร็ว จำนวนมาก ทางก็โค้งบังตาอีกด้วยครับ


เลยมาอีก ก็เป็นถนนบนเขา ที่กว้างและชันไ่ม่มาก ทำให้นึกถึงสมัยที่ผมเรียน มช. ถนนเส้นนี้ยังเป็น 2 เลนสวนกัน ผมขี่มอเตอร์ไซด์คนเดียวจาก จ.พะเยา ผ่านแถวนี้ประมาณ 4 ทุ่มหนาวๆ แล้วมีคนแปลกหน้าขี่มอเตอร์ไซด์มาคนเดียวไม่สวมหมวกกันน๊อคมาคุยใกล้ๆ ทำนองว่าเหงา เล่นเอาเสียวโดนจี้เลยละครับ ในภาพจะเห็นป้ายบอกว่าอีก 5 กิโลเมตรจะถึงศูนย์บริการนักท่องเที่ยวครับ

[mirage_II]

โค้งหน้านี้ มีต้นไม้ยื่นเข้ามาทำร่มเงาบนถนนด้วย นานๆ จะได้เห็นจากถนนกว้างๆ แบบนี้ เพราะส่วนใหญ่จะถูกโค่นทิ้ง ระหว่างขยายถนนไปแล้ว


ระหว่างนั้นเหลือบเห็นอะไรสีแดงๆ อยู่ข้างถนน ก็กวาดกล้องตามไปด้านข้าง พอเห็นเป็นพระพุทธรูป 3 องค์ประดิษฐานอยู่ ข้างหลังมีหลังคาสีแดงๆ กลับมาค้นดูเน็ตพบว่าเป็น "วัดสวนป่าเทพารักษ์" ในภาพต้องขออภัยที่ติดเข่า เจ้าลูกชาย ที่นั่งชอบยกขาสูง คงเืมื่อยนะครับ


ข้างหน้าดูเป็นทางแยกขึ้นเนิน ซึ่งเป็นทางเข้าสวนป่าทุ่งเกวียนที่ ข้างในมีถนนไปทะลุศูนย์อนุรักษ์ช้างไทยได้ แต่ชื่อสวนป่าทุ่งเกวียนนี้ ทำให้อาจเข้าใจผิดว่าเป็น กาดทุ่งเกวียน ได้เหมือนกันนะครับ


ตอนนี้ใกล้จะถึงศูนย์อนุรักษ์ช้างไทยแล้ว (สังเกตุมีป้ายสีเีขียวในวงกลมสีม่วง ซึ่งขยายให้ดูในภาพเล็ก จะเห็นว่ามีโรงพยาบาลช้าง และ โรงเรียนช้างด้วย) มีทางเข้าอยู่ฝั่งตรงข้าม ซึ่งต้องวิ่งไปกลับรถอีกไกล เพราะจุดกลับรถดันอยู่ก่อนถึงเล็กน้อยครับ (แต่ถ้าอยู่ใกล้กันมาก ก็จะเกิดอันตรายได้ง่ายอีก)