นั่งรถไฟ ไปดูสะพานสายอีสาน [ภารกิจไตรภาค#2]

[ExtendeD]

รถวิ่งต่อไปตามทางสักพัก คุณลุงก็กดกริ่ง แล้วบอกให้ผมเตรียมตัวลงจากรถ ผมชะโงกหน้าออกไปข้างนอกรถ ก็มองเห็นจุดตัดถนนเสมอระดับแห่งหนึ่งอยู่ข้างหน้า แต่ที่นี่ไม่เหมือนกับจุดตัดถนนเสมอระดับที่อยู่ใกล้ ๆ กับ ที่หยุดรถบ้านเกาะรัง ที่ผมเคยเห็น และจำได้เลยครับ



ที่เห็นอยู่ในรูปข้างบนนี้คือ จุดตัดถนนเสมอระดับทางด้านทิศใต้ของ สถานีแผ่นดินทอง ผมก็บอกคุณลุงว่า ที่นี่ไม่ใช่จุดหมายที่ผมต้องการจะลง ส่วนคุณลุงจะตอบกลับมาว่าอย่างไร ผมขอข้ามไปแล้วกันครับ เพราะไม่อยากนึกถึงมันอีก เอาเป็นว่าหลังจากได้ยิน และได้เห็นพฤติกรรมของคุณลุงแล้ว วันนั้นผมหมดอารมณ์จะไปเที่ยวต่อที่ไหนเลยครับ

เดินทางแบบไหน ก็ไม่อุ่นใจ + สบายใจเท่ากับนั่งรถไฟ ซึ้งจริง ๆ ซึ้งจริง ๆ


รถสองแถวคันนั้นก็ขับไปเรื่อย ๆ ผ่านทางแยกหลายแห่งซะจนผมไม่แน่ใจว่า แยกที่เป็นถนนเล็ก ๆ ที่ผ่านไปบริเวณ ที่หยุดรถบ้านเกาะรัง นั้น เป็นทางแยกจุดไหนกันแน่ แต่ที่จำได้แม่นเลยก็คือ หลังจากผ่านโค้งซ้ายแห่งหนึ่ง ก็จะมาถึงสะพานข้ามแม่น้ำป่าสัก มองไปทางขวาของรถ ก็จะเห็น สะพาน ( รถไฟ ) ข้ามแม่น้ำป่าสัก อยู่ไม่ไกล พอลงจากสะพาน ( รถยนต์ ) ก็จะมีทางแยกเล็ก ๆ เป็นถนนที่ตัดมุ่งหน้าตรงไปทางสะพาน ถ้าไปดูใน Pointasia ก็จะเห็นว่าถนนเล็ก ๆ ที่พูดถึงนี้ เป็นถนนที่ลอดใต้ สะพานข้ามแม่น้ำป่าสัก ถ้าเดินไปตามถนนนี้ก็คงไปที่สะพานได้ แต่ก็อย่างที่บอก วันนั้นผมไม่อยากไปไหนแล้วครับ ขอนั่งรถต่อไปจนถึงสถานีขนส่ง แล้วหาทางกลับบ้านดีกว่า เซ็ง...

รถสองแถววิ่งผ่านสะพานข้ามแม่น้ำป่าสักมาสักพักใหญ่ ๆ ก็จะมาถึงตัวเมืองลำนารายณ์แล้วครับ



แอบโฆษณาบริษัทที่เคยทำงานอยู่สักเล็กน้อย ให้เห็นแค่ในรูปล่ะครับ ไม่ขอเอ่ยชื่อ เห็นแล้วก็นึกถึงบรรยากาศยามเย็นที่น้ำตกวังก้านเหลือง ที่เคยไปนอนแช่หลังเลิกงานจริง ๆ เลย
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

พอลงจากรถสองแถวที่สถานีขนส่งในตัวเมืองลำนารายณ์แล้ว ผมก็พาเจ้าตี๋ขึ้นรถบขส. สีส้ม ถ้าจำไม่ผิดเป็นสาย 138 ที่วิ่งรับ - ส่งผู้โดยสารระหว่างหล่มสัก - สระบุรี เพื่อเดินทางเข้าสู่ตัวเมืองสระบุรี ค่าโดยสารคนละ 45 บาทครับ



จริง ๆ แล้วมีรถ ป.1 ที่วิ่งรับ - ส่งผู้โดยสารระหว่าง กรุงเทพ - ชัยภูมิ จอดอยู่ข้าง ๆ ด้วย แต่ผู้โดยสารเยอะมากมาย ขอเดินทางแบบสบาย ๆ ไปขึ้นรถไฟที่สระบุรีดีกว่าครับ ก็บอกแล้วขึ้นรถไฟสบายใจที่สุด
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ตัดมาที่ สถานีสระบุรี เลยก็แล้วกันครับ ผมกับเจ้าตี๋เดินทางกลับบ้านไปพร้อม ๆ กับ ขบวนรถธรรมดาที่ 234 ต้นทางสถานีสุรินทร์ - ปลายทางสถานีกรุงเทพ ขบวนที่เห็นอยู่นี้ครับ



ติดใจอะไรกับรถธรรมดาขบวนนี้ก็ไม่รู้ครับ พักหลัง ๆ นี่ใช้บริการบ่อยมากเลย เป็นรถธรรมดาแต่จอดน้อย ( ตั้งแต่ชุมทางบ้านภาชี - รังสิต ) ชอบ... เดี๋ยวต้องหาเรื่องไปนั่งอีกบ่อย ๆ


หนีมาขึ้นรถไฟแล้ว แต่ความ ซอ วอ ยอ = ? ก็ยังคงเกาะแน่นเหมือนเงาตามตัว ช่วงที่ขบวนที่ 234 ผ่าน สถานีบ้านป๊อกแป๊ก ไป ผมก็ไปยืนตรงประตู คิดว่าเผื่อโชคดี ได้เจอรถจักรสับเปลี่ยนเจ้าของถิ่นแถว ๆ นั้นกำลังทำงานอยู่ จะขอส่องไกล ๆ สักหน่อย แต่นอกจากจะไม่เห็นแม้แต่เงาแล้ว ลมยังพัดหมวก วรฟ. ของผมปลิวตกอยู่ข้างทางรถไฟแถว ๆ นั้นด้วยครับ


เพิ่งใส่ออกไปถ่ายรูปได้แค่ไม่กี่ครั้งเอง ปลิวหลุดจากหัวไปต่อหน้าต่อตาซะอย่างนั้น ถ้าผมรู้ว่ามันจะอยู่กับผมได้ไม่นาน ผมจะขอหลีกทางให้พี่ ๆ น้อง ๆ คนอื่นซื้อไปแทนดีกว่าครับ ขอโทษพี่ ๆ น้อง ๆ ที่อยากจะได้แต่ไม่มีโอกาสด้วยครับ ผมผิดเองมีของดีอยู่กับตัว แต่รักษาเอาไว้ไม่ได้ ทุกวันนี้เห็นพี่ ๆ พขร. หรือเจ้าหน้าที่ที่สถานีใส่หมวกวรฟ. แล้ว ก็อดนึกถึงหมวกใบนั้นไม่ได้ครับ โทษใครไม่ได้นอกจากโทษตัวเอง อยู่บนรถแล้วไม่รู้จะใส่หมวกไว้ทำไมอีก


ตอนที่เห็นหมวกลอยละลิ่วปลิวไปตามลมนั้น ตัวชาเลย รู้สึกเสียดายมากกว่ากระดาษจดบันทึกที่หล่นหายไปตอนที่วิ่งไปขึ้นขบวนที่ 440 อีกครับ เพราะว่าข้อมูลในกระดาษนั้น ยังพอดูจากรูปอ้างอิงได้บางส่วน แต่หมวกนั้นหาใหม่ไม่ได้แล้ว ตอนนั้นเองที่ผมแน่ใจแล้วว่าที่แม่ผมทักเรื่องเกี่ยวกับดวงหลังตรุษจีนนั้น คงจะเป็นเรื่องจริงแท้แน่นอนเลย ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ มีพี่ ๆ น้อง ๆ คนไหน เกิดปีมะเมีย ( ปีม้า ) เหมือนผม แล้วเจอเรื่องร้าย ๆ ติด ๆ กันแบบนี้บ้างหรือเปล่าครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[tnpntn]

ติดตามรีวิวของพี่เต้ยแล้ว รู้สึกว่า เหมือนได้ตามพี่เต้ยไปด้วยเลยครับ
_________________
I LOVE GEK

[CivilSpice]

ตามลุ้นอยู่ตั้งนาน ตกลงว่ายังไม่ได้ไป สะพานข้ามแม่น้ำป่าสัก ที่บ้านเกาะรัง ใช่ไหมครับ ....
อ่ะอ่ะอ่ะ อย่างนี้ต้องมีรายการแก้มือ เร็วๆ นี้ ไม่งั้นก็จะเป็นอะไรที่ "คาใจ" ท่านนักล่าสะพาน มิใช่น้อย

[ExtendeD]

[pak_nampho]

[palm_gea]

เรื่องตกรถไฟถือซะว่าเป็นรสชาติของชีวิตครับพี่ ผมเคย 2 ครั้ง คือ ขบวน 428 ทั้ง 2 ครั้งเลย แบบว่าท้ายเหลืองๆไวๆยังไม่พ้นชานเล็กฝั่งใต้ของ อน.เลย แต่ประเภทกระโดดขึ้นรถทันแบบขึ้นปุ๊บออกปั๊บนี่บ่อยไปครับ...ตั๋วค่อยไปซื้อแบบบางบนรถเอา แต่มีครั้งหนึ่ง จะจำจนตายเลย ผมจะกลับบ้านนั่ง 426 เนื่องด้วยห่างหายจากการนั่งรถไฟมา 10 ปีเต็ม(ตั้งแต่สมัยเด็กพ่อแม่พาขึ้น)และไม่เข้าใจระเบียบการเดินรถ ก็นึกว่าเห็นมันจอดที่เก.นานๆ สร.มันก็คงจอดนานเหมือนกันละวะ เหมือนรถบัสมั้ง ก็ลงไปเลยเข้าห้องน้ำสบายใจ ต่อจากนั้น...นึกภาพออกมั้ยครับ ไอ้บ้าคนหนึ่งวิ่งตามรถไฟไม่ต่ำกว่า 200 เมตร โดยมีพหล.โผล่ออกมาให้กำลังใจพลาง ว. บอกพขร.ให้หยุดรถ วันนั้น 426 ทั้งขบวนหยุดรับผมแถวๆป้ายประเพณีฝั่งกท.ครับ( ห้องน้ำมันอยู่ป้ายฝั่ง อน. ) คนที่สถานีไม่ใช่น้อยๆนะครับวันนั้น

ปล. รถสองแถวที่พี่เต้ยนั่ง แถวบ้านผมจะเรียก" รถคิว " ครับ รถสาย พุทไธสง - เมืองพล ก็แบบนี้แหละ พี่เต้ยคงซาบซึ้งเหมือนผมแล้วใช่มั้ยครับ รถเขามีไว้บรรทุก แหม...ก็แหนบเฮียนี่หนาปื้ดเลย แล้วเอามาขนคนแทน แหนบที่ไหนมันจะไปขยับวะ
_________________

[therock]

พี่เต้ยครับสงสัยต้องให้เจ้าถิ่นแถวนั้นกลับไปเก็บไว้ให้แล้วมั้งครับคงตกข้างทางแถวนั้นละครับ

[ExtendeD]