สมหวังทัวร์ 2 : ตอน : ตะลุยแดนที่ราบสูง (ส่วนต่อขยาย)

[ExtendeD]

พี่ตุ้ยทำขบวนผ่านไปแล้ว ผมก็เลยขอยืมรูปจากพี่ตึ๋ง มาฉายซ้ำอีกครั้ง แต่เป็นเบื้องหลังการถ่ายทำ ตั้งชื่อเหตุการณ์ในตอนนั้นว่า " คนใจร้าย กับ นายเซ่อซ่า ณ ลำนารายณ์ " ครับ

ใคร " ใจร้าย ( มาก ๆ ) " ใคร " เซ่อซ่า ( แต่หน้าตาดี ) " ผู้ชมที่มีสติสัมปชัญญะครบถ้วนคงจะตัดสินได้เอง โดยมิต้องสืบพยานแต่อย่างใด...

[black_express]

ขอตามมาด้วยคนครับ...



จากสะพานบ้านวะแบก ทีมงานออกมุ่งหน้าเดินทางผ่านชุมชน อ.เทพสถิต ผ่านที่ว่าการอำเภอ และเลี้ยวซ้ายบนเส้นทางที่เพิ่งจะเป็นถนน คสล.ไปหมาดๆ จอดตรงบริเวณสถานีบ้านวะตะแบก (เทพสถิต)

เอ..ระยะทางก็ห่างจากตลาดร่วมสองกิโลเมตรเศษทีเดียว



เข้าใจว่า เหตุที่ตั้งสถานีอยู่ห่างชุมชนนั้น เพราะเป็นพื้นที่ภูเขาครับ ต้องมาหาทำเลตั้งสถานีตรงที่ราบซึ่งห่างชุมชนสักหน่อย



เห็นป้ายนี้ คิดถึงคุณก้อง กับเรื่องราวของขบวนรถไฟนำเที่ยวทุ่งดอกกระเจียวขึ้นมาตะหงิดๆ เลยล่ะ





ช่วงนี้ ชาวคณะหลายคนก็เริ่มออกสำรวจบริเวณสถานีล่ะครับ พลางอิ่มอร่อยกับเค็กจาก ม.ราชภัฏสวนดุสิต ที่คุณเต้ยอุตส่าห์หอบหิ้วใส่รถมาตั้งแต่เช้า เพราะเป็นช่วงเวลาเลยเที่ยงไปแล้ว หูตาชักลาย..

จะย้อนไปทานข้าวที่ตลาดหรือ ? ก็กลัวพลาด ข.75 ที่จะเข้าประกบฉากกับอาคารสถานี เลยหิ้วท้องรอที่สถานีดีกว่า



สภาพรางเดิมที่ถออดจากเส้นทาง เพราะบังใบล้อเบียดสันรางจนกิ่วเกินกว่าจะใช้งานได้อีก



ภาพสัพเพเหระครับ ไม่ได้เก็บภาพไว้เพื่อล่อตาโจร แต่กำลังคิดอยู่ว่าจำนวนสายที่มีอยู่ จะใช้งานจริงๆ สักกี่สายหนอ ?



มาล่ะครับ ข.75 ที่ล่าช้ากว่ากำหนดพอสมควร แล่นเข้าฉากท่ามกลางความสมหวังของทีมงานทุกคน...

ก็ถึงเวลาสำคัญที่ทุกคนรอคอยเช่นกัน นั่นคือร้านอาหารที่ตัวตลาดเทพสถิต ซึ่งมื้อเที่ยง ( ค่อนไปกว่าบ่ายนี้ ) ผมยอมรับว่าอร่อยกว่าปกติครับ ว่ากันจนเต็มคราบเลยล่ะ ฮ่า...

ขอนั่งผึ่งพุง รอผู้นำทางพาไปยังจุดนัดหมายต่อไปครับ

.....

หมายเหตุ...

- เค็กจากคุณเต้ย อร่อยจริงๆ ครับ ทางผมที่นำปาท่องโก๋ติดรถมาเป็นมื้อว่างตั้งแต่เช้า หมดเป็นสินบน รปภ.สี่ขาที่นี่เหมือนกัน ( ยังมีการติดสอยห้อยตามขอรับแจกอีกแน่ะ แต่หมดเกลี้ยงแล้ว )

- ตาชั่งที่สถานีแห่งนี้ ใครชั่งน้ำหนักได้เท่าไหร่ กรุณาหักลบลงไป 5 กก.ด้วยครับ เพราะกิโลอ่อนกว่าปกติ ขอบอก..



- แมวตัวน้อยนี้ เวลา ผตก.เจฟมาขึ้นรถ อุตส่าห์วิ่งตามลงมาจะขอไปด้วย ต้องรีบเอาไปคืนที่สถานีโดยด่วน ไม่ทราบว่าติดใจอะไรกันนักหนา

[beer45]

ถ้าผมไปชั่งด้วยกับคุณบอมบ์ ตาชั่งแลบลิ้นใส่แน่ครับ พักนี้คุณบอมบ์กำลังลดน้ำหนักครับเห็นตาชั่งทีไรเป็นอดไม่ได้ครับ ต้องวิ่งเข้าใส่แน่ครับ หรือว่ารถ บทก.ทดสอบหน่วยลากจูงอยู่ดังนี้ครับ บทก.เลขที่...... 90 หน่วย 2 คัน 4 เครื่อง 2 เมตร ครับถ้ามีพิกัดตามนี้จักได้ทำเป็นคำสั่งทั่วไปแจ้งเจ้าหน้าที่เกี่ยวข้องทราบ ครับ

[CivilSpice]

เสร็จภารกิจที่บ้านวะตะแบกแล้ว ก็ถึงเวลาหาอะไรใส่ท้องในรอบบ่ายกันหน่อย เนื่องจากเข็มนาฬิกาปาเข้าไปจะบ่ายโมงครึ่งแล้ว เดี๋ยวจะไม่มีเรี่ยวแรงเหลือพอสำหรับปฏิบัติภารกิจสำคัญที่อยู่ในลำดับถัดไปได้ ตอนแรกตั้งใจว่าจะทานก๋วยเตี๋ยวและเกาหลาเลือดหมู แต่ร้านที่หมายตาไว้ ก็ดันหยุดขายไปเสียได้ ว่าแล้วก็เลยต้องย้อนกลับมาทางตัวตลาดเทพสถิต แล้วก็ตัดสินใจพักขบวนรถทั้งสามคัน ที่หน้าร้าน ครัวดอกกระเจียว

ถึงจะเป็นร้านอาหารเล็กๆ แต่เรื่องรสชาติ ความสะอาด และความรวดเร็วในการบริการ ก็ใช้ได้เลยนะครับ จนทำให้พวกเราเล่นกันไปเสียจนพุงกาง ทั้งน้ำ ทั้งกับข้าว เสร็จสรรพ์เรียบร้อย เอาในเวลาปาเข้าไปถึงบ่ายสองโมงครึ่ง .... เอาล่ะครับ ทานเสร็จก็ได้เวลาออกแรงกันได้แล้ว

เรานำรถมาจอด บริเวณลานสนามเด็กเล่น ตรงใกล้ๆ กับทางตัดก่อนถึงสถานีช่องสำราญทางด้านใต้ ที่เดียวกับที่คณะของพี่ตุ้ย เมื่อตอนทัวร์สองอุโมงค์ เคยมาใช้บริการกันไปแล้วรอบนึง ซึ่งถ้ามองตามทิศทางของทางรถไฟในภาพ ก็คือเส้นทางที่มุ่งหน้าไปยังสถานีช่องสำราญ



จากนั้นก็เริ่มออกเดินตามทางรถไฟ เพื่อไปยังจุดหมาย ณ ที่แห่งความลับ ต่อไปอีกหนึ่งภารกิจ

[CivilSpice]

อากาศกำลังร้อนได้ที่เลยล่ะครับ นี่ขนาดว่ายังไม่เข้าเดือนเมษายนจริงๆ เลยนะครับเนี่ย



คุณเต้ย Extended กำลังจดรายละเอียดเกี่ยวกับเสาสัญญาณหางปลา และป้ายหวีดรถจักร อย่างเอาจริงเอาจัง .. นับถือจริงๆ เลยครับ



สภาพเส้นทางในช่วงที่ถูกน้ำพัดพาเอาดินมากลบหินโรยทางเสียหมด จนดูเหมือนกับว่า วางรางอยู่บนดิน แบบทางรถไฟช่วงก่อนเข้าสถานีบ้านแหลมซะงั้น

[CivilSpice]

ช่วงนี้คณะของเรากำลังจะเดินเท้าข้ามเขตจังหวัดกันแล้วล่ะครับ เห็นอยู่ข้างหน้าลิบๆ ก็คือเขตของ อำเภอลำสนธิ จังหวัดลพบุรี
เห็นอะไรสีออกส้มๆ อยู่ไกลลิบๆ โน่นไหมครับ



แต่เมื่อย้อนกลับไปมองทางด้านหลัง ก็จะเป็น เขตอำเภอเทพสถิต จังหวัดชัยภูมิ

[CivilSpice]

ทางรถไฟในช่วงนี้ จะลัดเลาะตามบริเวณไหล่เขาพังเหย แล้วก็ตัดตรงเป็นอุโมงค์ให้รถไฟลอด แถวๆ ส่วนปลายของเขาพังเหย แต่ทางรถยนต์ตามทางหลวงหมายเลข 205 นั้น จะอยู่ในระดับที่ต่ำกว่าค่อนข้างเยอะ จากนั้นทางก็จะลัดเลาะเขาขึ้นมาเรื่อยๆ จนกระทั่งมาอยู่ในระดับเดียวกัน แถวๆ บริเวณทางตัดที่เราจอดรถอยู่นั่นแหล่ะครับ จากนั้น ถนนก็จะอยู่สูงกว่าทางรถไฟ บริเวณแถวๆ สถานีช่องสำราญ แล้วทางรถไฟก็จะสูงกว่าถนนอีก บริเวณตั้งแต่เนินเดียวดาย เหนือสถานีช่องสำราญ จนกระทั่งข้ามทางหลวงหมายเลข 205 ที่สะพานบ้านวะตะแบก ตามที่ลงข้อมูลไว้ก่อนหน้านี้นั่นเอง

เดี๋ยวนี้ถนนถูกปรับปรุงใหม่ ส่วนไหนที่ลาดชันและคับแคบเกินไป ก็จะถูกแก้โค้ง ปรับแนวทางใหม่ จนสามารถแล่นขึ้นไปด้วยความเร็วสูงได้ครับ .... แล้วอย่างนี้ จะไม่ทำให้รถไฟเสียเปรียบรถยนต์ได้อย่างไรกันเนาะ ..... บริเวณข้างๆ ทางรถไฟท่เรากำลังเดินอยู่นั้น ก็จะเห็นแนวถนนเดิมของทางหลวงหมายเลข 205 ปรากฏตัวอยู่ ซึ่งดูแล้วก็เป็นโค้งที่ทั้งโหด และทั้งลาดชันเป็นอย่างมาก

[CivilSpice]

เดินมาจนถึงหน้าอุโมงค์เขาพังเหย ฝั่งช่องสำราญแล้วครับ .... ที่นี่คือภารกิจสำคัญที่สุดของวันนี้ และเป็นอุโมงค์รถไฟแห่งที่ 5 ที่ผมกำลังจะเดินลอดเข้าไป ส่วนของพี่ตุ้ย และน้องบอล น่าจะเป็นแห่งที่ 6 แล้ว เหลืออีกแห่งเดียว ก็จะได้รับเกียรติบัตรจากเว็บรถไฟไทยดอทคอม ในฐานะผู้ลอดรู เอ๊ย ... ผู้เดินลอดอุโมงค์รถไฟ ครบทั้ง 7 แห่งในประเทศไทย ..... ไม่รู้เหมือนกันว่าใครจะเดินครบก่อน มาลองลุ้นกันดูครับ



ตรวจสอบจากเวลาเดินรถ ทราบว่า ขบวนรถท้องถิ่นที่ 434 จาก ชุมทางบัวใหญ่ ปลายทาง ชุมทางแก่งคอย จะมาถึงอุโมงค์แห่งนี้ ในเวลาประมาณ 15.30 นาที ดังนั้น เราก็ยังพอมีเวลาที่จะเดินลอดอุโมงค์ไปเก็บภาพอีกฝั่งของอุโมงค์ได้ ซึ่งฝั่งนั้น จะไม่ย้อนแสง ซึ่งจะทำให้ถ่ายภาพออกมาได้สวยกว่า .... ระหว่างเดินลอด ก็แอบเก็บภาพบรรยากาศ ณ ขณะนั้น มาฝากกัน



สภาพการเดินในอุโมงค์นี้ ค่อนข้างไม่ลำบาก เนื่องจากพื้นแห้ง ไม่เฉอะแฉะ เหมือนๆ กับของอุโมงค์ปางตูบขอบ .... ขืนสภาพภายในเฉอะแฉะ แบบอุโมงค์เขาพลึง มีหวังได้มีรายการลื่นไถล ใส่สเก็ตในอุโมงค์เป็นแน่

[beer45]

[CivilSpice]

ในที่สุด เราก็เดินพ้นออกมายังปากอุโมงค์ฝั่งสถานีโคกคลีไปเป็นที่เรียบร้อย ในเวลาไม่ถึงสิบนาที .... มุมนี้ มุมมหาชน ที่อาจจะเคยเห็นกันมาบ่อยแล้วในเว็บ รถไฟไทยของเรา สิ่งที่ไม่เหมือน ก็น่าจะเป็นสภาพของต้นไม้ใบหญ้า บริเวณข้างๆ อุโมงค์ ที่ดูแห้งแล้ง หาสีเขียวของใบไม้ได้ยากเต็มที



อุโมงค์เขาพังเหย ตั้งอยู่บริเวณ กม.248+800.40 ถึง กม.249+031.00 ระหว่าง สถานีโคกคลี (กม. 240.87) - สถานีช่องสำราญ (กม. 250.64) ตัวอุโมงค์มีความยาว 230.60 เมตร ภายในเป็นผนังคอนกรีต ใช้หมอนไม้เนื้อแข็งและราง 70 เอ (18.00 เมตร) อยู่ในความรับผิดชอบของ ตอน นตท.โคกคลี แขวง สบท.ลำนารายณ์ เขต วบข.แก่งคอย สร้างเมื่อปี พ.ศ. 2509