สมหวังทัวร์ 2 : ตอน : ตะลุยแดนที่ราบสูง (ส่วนต่อขยาย)

[CivilSpice]

ทางรถไฟในช่วงนี้ เป็นรางขนาด 70 ปอนด์ต่อหลา อายุการใช้งานตั้งแต่ปี ค.ศ. 1965



มาดูมุมแนวๆ หน้าปากอุโมงค์ ตามสไตล์เด็กแนว (ตะเข็บชายแดน) ดูบ้างครับ



ในภาพนี้ คือเส้นทางที่มุ่งหน้าลงไปยังสถานีโคกคลี

[CivilSpice]

กลุ่มของผม เดินล่วงหน้ามาถึงปากอุโมงค์ก่อนเป็นกลุ่มแรก ส่วนกลุ่มที่เหลือ ก็กำลังทะยอยตามมา ...... นี่ล่ะครับ โฉมหน้าผู้เข้ารอบ The Staw (เดอะ สะตอ) รอบสุดท้าย



ค่อยๆ โผล่ออกมา กันทีละคนสองคน



เหตุไฉนสองคนนี้ (ตากวง กับพ่อเลี้ยงอาร์ต) ต้องออกมาคู่กันทุกรอบเลยล่ะเนี่ย

[CivilSpice]

ออกมาแล้ว ก็ได้เวลาถ่ายภาพเป็นที่ระลึก ... ภาพนี้ อาจารย์ตุ้ยขอแบบเดี่ยวๆ และขอแบบถ่ายภาพปกติ



และแล้วก็เริ่มออกอาการหลุด เนื่องจากกลุ่มตัวประกอบฉาก 2-3 คนด้านหลัง

[CivilSpice]

คราวนี้มาพร้อมไฟ Headlight เลยครับ ... พร้อมหมีแพนด้า อีก 2 หน่อ



ตอนนี้หมีแพนด้าไม่อยู่แล้ว .....

[CivilSpice]

มาดูมาดเท่ๆ ของคุณน้ำจืดกันอีกรอบ ..... เบื้องหน้า



เบื้องหลัง .... คนอะไร แค่ท่ายืนยังเท่ห์เสียไม่มี (ชิ้นดี)

[CivilSpice]

ฉายเดี่ยวกันมาเยอะแล้ว ก็มาแบบเหมาเข่งรวมมิตรกันบ้าง ตามธรรมเนียม



อีกรูปครับ กันบูด

[CivilSpice]

ระหว่างที่รอขบวน 434 ผ่านอุโมงค์ ยังพอมีเวลาอีกเหลือเฟือในการสำรวจ ผมเลยถือโอกาสนี้ เดินขึ้นไปทางด้านบนของอุโมงค์ดูบ้างครับ .... เดินไม่ยาก แล้วก็ไม่ชันมากด้วย



ใครอยากรู้ว่าบนอุโมงค์เขาพังเหย มีสภาพเป็นยังไง มีต้นไม้มากน้อยแค่ไหน ก็ลองชมภาพนี้ประกอบได้ครับ

[CivilSpice]

[CivilSpice]

พอดีกับว่า ที่ปากอุโมงค์เขาพังเหย มีรั้วเหล็กกั้นเอาไว้ ซึ่งคาดว่าน่าจะเอาไว้กันดิน หรือกันหิน ไหลลงมากีดขวางทางรถไฟ .... แต่เมื่อมีใครก็ไม่รู้ ไปแอบปีนก้อนหินอยู่ภายในรั้วนั้น ก็ทำให้ดูเหมือน ตัวอะไรก็ไม่รู้ ที่อยู่ในรั้วของสวนสัตว์เลยอ่ะครับ .... อย่างกรงนี้ ก็หมีแพนด้า



ส่วนกรงนี้ ก็เลียงผา



กรุณางดให้อาหาร ขว้างปา และกลั่นแกล้ง เป็นการชั่วคราวนะครับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

[CivilSpice]

สักพักไม่นาน ก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ของรถ RHN ดังกระหึ่มขึ้นมาจากอุโมงค์อีกฝั่งหนึ่ง ซึ่งบรรดาตากล้องแต่ละคน ก็เข้าประจำตำแหน่งที่ตัวเองกะเอาไว้อย่างทันท่วงที เพื่อให้ได้ภาพสวยๆ มาฝากเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ในเว็บฯ ..... ทุกคนเข้าที่หมดแล้ว แต่ท่านอาจารย์ตุ้ยหายไปไหนล่ะหว่า ...... มองหารอบๆ ก็ไม่เห็นมี ไว้รอเจ้าตัวมาเฉลยก็แล้วกันนะครับ ว่าหายไปไหน .... สังหรณ์ใจว่า ต้องไปทำอะไรที่สมหวังจริงๆ และเซอร์ไพรส์ ใครต่อใครเป็นแน่ โดยเฉพาะ พขร.และ ชค. ของขบวน 434

..... เห็น Headlight โผล่มาแล้วครับ





แล้วก็ค่อยๆ แล่นผ่านไปด้วยความงุนงง .... ว่าไอ้พวกนี้ มันมาทำอะไรที่นี่กันล่ะหว่า ???



ขอปิดเบรคนี้ ที่อุโมงค์เขาพังเหยก่อนครับ .... รอสมัครพรรคพวก ตามมากันแล้ว เดี๋ยวจะมาบรรเลงในช่วงที่เดินลอดอุโมงค์ กลับไปยังช่องสำราญ ... อ้อ ในเที่ยวกลับนี้ มีทีเด็ดด้วยครับ ชนิดจะจะ คาตา .... ไว้รอชมก็แล้วกัน ว่ามันคืออะไร แต่เชื่อได้ว่าเห็นแล้วคงไม่ปลื้มสักเท่าไหร่ครับ