ล่องใต้ตอนที่ 2 : เช้า สาย บ่าย เย็นที่สถานีชุมพร

[ExtendeD]

เดินต่อไปทางทิศเหนือ ถ้ามองทางขวาก็จะเห็นมีบ้านไม้อยู่หลายหลัง ปลูกเรียงติดกันยาวไปตามข้างทางรถไฟครับ มาดูกันดีกว่าว่าเป็นบ้านพัก หรือที่ทำการของฝ่ายไหนบ้าง

หลังแรกไม่ใช่บ้านพักของครฟ. ครับ แต่ก็สำคัญไม่น้อย นั่นก็คือโรงเก็บรถตรวจทาง



แล้วก็แน่นอนใกล้ ๆ โรงเก็บรถตรวจทางก็ต้องมีบ้านพักของนายตรวจทาง


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

[ExtendeD]

มีป้ายทดสอบห้ามล้ออยู่ข้าง ๆ รางประธานด้วยครับ ข้างหน้าที่เห็นไกล ๆ ก็จะเป็นประแจที่แยกจากรางประธาน เข้ารางที่ 2 ( ขบวนรถสินค้าที่ต้องมาเพิ่มตู้สินค้า หรือว่าตัดตู้ออกต้องใช้ประแจตัวนี้ครับ ) ถัดไปก็จะเป็นประแจตัวที่แยกเข้ารางตันที่อยู่ใกล้ ๆ กับโกดังรับส่งสินค้า แล้วถัดไปอีกก็เป็นจุดหมายของเราแล้วครับ



เดินผ่านป้ายทดสอบห้ามล้อไป ก็จะผ่านหน้า " สำนักงานชั่วคราว สารวัตรงานซ่อมสร้างสะพาน 3 " ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

บริเวณนี้คือประแจที่แยกเข้ารางที่ 2 ที่พูดถึงไปเมื่อสักครู่ครับ ลองสังเกตทางขวาของรูปดี ๆ นะครับ จะเห็นรางโผล่มาจากทางขวาอีก 1 ราง รางนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของสามเหลี่ยมที่สถานีชุมพรที่มีการพูดถึงกันไปบ้างแล้วครับ



ข้างทางมีป้ายอีกแล้ว ป้ายที่เห็นนี้คือ " ป้ายเตือนระบุความเร็ว* " พี่พขร. ก็ต้องเตรียมลดความเร็วของขบวนรถลงแล้วล่ะครับ

เดินผ่านประแจตัวที่แยกเข้ารางที่ 2 ไปก็จะเจอกับประแจตัวที่แยกเข้าสู่รางตันติดกับโกดังรับ - ส่งสินค้า มองไปข้างหน้าก็จะเห็น " ป้ายหวีดรถจักรสำหรับถนนผ่านเสมอระดับ ไม่มีเครื่องกั้นถนน* " ปักอยู่ ถัดไปก็มีโกดังอีกแล้วครับ



ที่สถานีชุมพรมีอะไร ๆ ให้เดินดูเยอะแยะขนาดนี้ ถ้าจะเดินให้ทั่วจริง ๆ ก็คงต้องใช้เวลานานสักหน่อยล่ะครับ

* อ่านรายละเอียดเกี่ยวกับป้ายสัญญาณต่าง ๆ ที่ใช้ในกิจการรถไฟไทยได้จาก file signalsign.pdf ที่ download มาจาก http://portal.rotfaithai.com
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ใกล้ ๆ กับโกดังที่เห็นมีรถสินค้าจอดอยู่ด้วยครับ

รางที่ติดกับโกดังจะมี รถโบกี้ข้างสูง ( บขส. ) จอดอยู่ 3 คันครับ



ส่วนรางที่ติดกับรางประธานก็มีรถตู้ใหญ่ ( ต.ญ. ) จอดอยู่ 5 คันครับ



แป้นปะทะของทั้ง 2 รางนี้ก็อยู่ติดกับถนนผ่านเสมอระดับ ไม่มีเครื่องกั้นที่อยู่ข้างหน้านี่เองครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ก่อนจะเดินไปถึงสะพานข้ามแม่น้ำท่าตะเภา ก็จะต้องผ่านทางผ่านเสมอระดับไม่มีเครื่องกั้นตรงนี้ก่อนครับ จากจุดที่ยืนอยู่นี้ ถ้ามองไปทางขวาก็จะเห็นแป้นปะทะของรางตันที่อยู่ติดกับโกดังทั้ง 2 รางที่ได้เห็นไปเมื่อสักครู่ครับ



ผ่านถนนเล็ก ๆ นี้ไปก็จะเห็น " ป้ายพิกัดความเร็วสูงสุดในรางประธาน* " ปักอยู่ครับ ขบวนรถที่เป็นรถดีเซลรางใช้ตัวเลขพิกัดตามป้ายข้างบน ส่วนขบวนที่ใช้รถจักรลาก ก็ต้องใช้ตัวเลขพิกัดตามป้ายข้างล่างครับ

* อ่านรายละเอียดเกี่ยวกับป้ายสัญญาณต่าง ๆ ที่ใช้ในกิจการรถไฟไทยได้จาก file signalsign.pdf ที่ download มาจาก http://portal.rotfaithai.com

เดินมาจนเหงื่อโซกแล้ว ในที่สุดก็มาถึงสะพานข้ามแม่น้ำท่าตะเภาแล้วล่ะครับ



สะพานข้ามแม่น้ำท่าตะเภาแห่งนี้ มี 2 Span ช่วง Span แรกเป็นสะพานเหล็กแบบแผงขึ้น ส่วนช่วง Span ที่ 2 เป็นสะพานเหล็กแบบโครงขึ้นครับ

ส่วนสะพานที่เห็นอยู่ทางซ้ายนั่นคือ " สะพานเทศบาล 2 " จะเป็นช่วงที่ " ถนนรถไฟ " ข้ามแม่น้ำท่าตะเภาครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ถ้าดูจาก แผนที่ใน website ของการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย ก็จะพอกะระยะห่างระหว่างสถานีชุมพร กับสะพานข้ามแม่น้ำท่าตะเภาได้ครับ



เส้นสีเหลืองที่เห็นนั้น ผมไม่ได้เป็นคนขีดนะครับ

เอาล่ะครับ ถึงเวลาที่ผมต้องเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นแล้ว

ช่วงที่ผมเดินสำรวจสะพานแห่งนี้ เจ้าตัวแสบก็จะเดินไปเดินมาอยู่แถว ๆ คอสะพาน ไม่ได้ข้ามมาด้วย เพราะเคยเจอรถไฟวิ่งผ่านสะพานช่วงที่กำลังเดินดูสะพานกับผม 2 ครั้งแรกติด ๆ กัน ก็คงจะทำให้เข็ดล่ะครับ ผมก็เลยบอกว่าให้หาที่ร่ม ๆ ยืนหลบอยู่ข้างทาง รอเดี๋ยวถ่ายรูปเสร็จแล้วจะกลับไปหา

ต่อจากนั้นผมก็เดินดูสะพานตามประสาของผมไปเรื่อย ๆ แล้วก็ไม่ลืมที่จะหันกลับมาดูอีกฝั่งหนึ่งของสะพาน เพื่อดูว่าเจ้าตัวแสบยังอยู่ดี แล้วก็ต้องดูให้แน่ใจว่า ขบวนรถท้องถิ่นที่ 445 ( ที่วันนั้นช้าเกิน 120 นาที ตั้งแต่ยังไม่ออกจากสถานีต้นทาง ) ยังไม่ออกมาจากสถานี หรือถ้าออกมาแล้ว ก็ยังวิ่งมาไม่ถึงสะพานนี้

เท่าที่ผมเดินดู ผมหา nameplate ของสะพานแห่งนี้ไม่เจอ บอกได้แค่ว่าสะพานแห่งนี้มีตอม่อ 1 ต้น และทางเดินทางด้านซ้ายของสะพานใช้การไม่ได้ครับ

ตอนนี้ผมข้ามมาถึงอีกฝั่งแล้ว มองย้อนกลับไปย้อนแสงเต็ม ๆ ครับ วันนั้นเป็นวันที่แสงแดดแรงมาก ๆ ครับ แล้วก็ไม่ได้เอะใจอะไรเลยด้วย ว่าเจ้าตัวแสบที่เคยยืนอยู่แถว ๆ คอสะพาน ตอนนี้หายตัวไปแล้ว


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[HITA_4508]

[ExtendeD]

[ExtendeD]

หลังจากกลับมาถึงโรงแรม ก็ต้องถอดเสื้อตัวที่ใส่อยู่ซักกับน้ำเปล่าครับ เพราะผมเตรียมเสื้อมาพอดี เปียกเหงื่อโซกแบบนั้นใส่ต่อไม่ได้แน่ กว่าที่จะได้ไปที่คิวรถไปหาดทรายรี ที่อยู่ตรงข้ามกับที่ตั้งของตำรวจดับเพลิงนี่ก็เป็นช่วงบ่ายแล้วครับ ผมใช้เวลาเดินเที่ยวเล่นแถว ๆ หาดทรายรีเกือบ ๆ 2 ชั่วโมงครับ พร้อมกับถ่ายรูปไป 28 รูป เต็ม memory card 16MB ที่ยืมน้องชายผมมาพอดีเลย แต่คงไม่มีรูปมาให้ดูครับ เพราะระหว่างที่โอน file จาก memory card ตัวนั้น มาลงในคอมของผม ฝนก็ตกหนัก ไฟก็ตกตามครับ สรุปแล้ววันนั้น power supply เสีย พอเปลี่ยนตัวใหม่มาแล้ว กลับหา file รูปที่โอนมาลงเครื่องไม่เจอ กลับไปดูใน memory card ตัวนั้นก็ไม่มี เศร้าครับ

เอาเป็นว่าผมปิดกระทู้นี้ด้วยรูปรถไฟที่ผมถ่ายได้ตอนที่เดินถ่ายรูปอยู่ที่สถานีชุมพรเลยแล้วกันนะครับ จะได้ไม่ต้องไปขุดกระทู้รวมภาพรถไฟที่ผมเคยโพสท์เอาไว้ขึ้นมาอีก

รถจักรดีเซลไฟฟ้า Alsthom ( ADD. ) หมายเลข 4416 นำขบวนรถธรรมดาที่ 254 ต้นทางสถานีหลังสวน - ปลายทางสถานีธนบุรี กำลังออกจากสถานีชุมพร เวลา 08.02 น. ( ช้ากว่ากำหนดเวลา 80 นาที )




ริ้วขบวนของขบวนรถท้องถิ่นที่ 445 ต้นทางสถานีชุมพร - ปลายทางสถานีชุมทางหาดใหญ่ เวลา 08.13 น. ( ขณะที่ถ่ายรูปนี้อยู่ก็ช้ากว่ากำหนดเวลา 98 นาทีแล้วครับ )


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.