สนุกสุขสันต์ กับ Circular Train (21 ม.ค. 55)

ksomchai · Posted: 29/01/2012 9:55 pm Post subject:

มาชมต่อ ครับ ตั้งแต่ช่วงเข้าไปชม โรงงานอิตาเลี่ยนไทย ครับ

สองข้างราง ครับ

อดืต พขร. ครับ

ฝีมือชองช่างซ่อมรถไฟ ของบริษัทอิตาเลี่ยนไทย

-

แนมเพลทนี้ คงเหลือแต่ตำนาน

_________________

ksomchai · Posted: 29/01/2012 10:32 pm Post subject:

อิตาเลี่ยไทย กับงานซ่อมรถไฟ

ความตั้งใจ ของพนักงานอิตาเลี่ยนไทย ในงานซ่อมรถไฟ ครับ

ได้เข้าชม บริษัทอิตาเลี่ยนไทย และการนำเสนอของเจ้าหน้าที่ ของ บ.อิตาเลี่ยนไทยในงานซ่อมรถไฟแล้ว
นึกถึงภาพความรุ่งเรืองของ โรงงานมักกะสัน เมื่อ ๔๐ ปี ก่อน ในกระทู้ของ พี่ตึ๋ง(ด่วนดำ) ครับ Laughing

http://portal.rotfaithai.com/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=5552
_________________

alderwood · Posted: 29/01/2012 10:34 pm Post subject:

ksomchai · Posted: 29/01/2012 10:41 pm Post subject:

ออกจากโรงงานอิตาเลี่ยนไทย เดินทางไปยังอุโมงค์พระพุทธฉาย ครับ

ที่สถานีบุใหญ่ ปากอุโมงค์พระพุทธฉาย เจ้า ๔ ตัวนี้ มีคนสนใจเป็นพิเศษ

_________________

ksomchai · Posted: 29/01/2012 10:47 pm Post subject:

ksomchai · Posted: 29/01/2012 11:16 pm Post subject:

จุดสิ้นสุดทางสายคลองสิบเก้า-แก่งคอย กม.๑๒๔(มาจากพาชี) มาจากคลองสิบเก้า จะเป็น ก.ม.๑๖๗ ครับ

สิ้นสุดทางคู่สายอิสาน ที่สถานี มาบกะเบา

โค้งก่อนถึงผาเสด็จ ถ้าเป็นทางคู่ โค้งลักษณะนี้คงหายไป

_________________

ksomchai · Posted: 30/01/2012 9:42 pm Post subject:

มาถึงผาเสด็จ ครับ

จารึกบนหน้าผา

ตำนานผาเสด็จพัก

แผ่นที่ ๑
ในปี พ.ศ.๒๔๓๓ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรง.พระกรุณาโปรดเกล้าให้ตั้งกรมรถไฟขึ้น ๒๔๓๔ ดำเนินการก่อสร้างเส้นทางรถไฟต่อไปนครราชสีมา ซึ่งเส้นทางนี้ผ่านจังหวัดสระบุรี
“ผาเสด็จพัก อยู่ที่ หมู่ ๕ ต.ทับกวาง อ.แก่งคอย จ.สระบุรี วันที่ ๒๒ ธันวาคม ร.ศ.๑๑๕(พ.ศ.๒๔๓๙)เวลาบ่าย ๓ โมงเศษพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว พร้อมด้วยสมเด็จพระนางเจ้าเสาวภาผ่องศรี พระบรมราชินีนาถเสด็จฯโดยรถไฟจากที่ประทับแรมเข้าในดงถึงที่สุดทางรถไฟในเวลานั้น(ตำบลหินลับ) เวลาบ่ายห้าโมง เสด็จลงจากรถไฟเสด็จพระราชดำเนินตามทางที่ยังไม่ได้วางเหล็กรางข้ามห้วยสองแห่ง ถึงศิลาใหญ่ทรงจารึกอักษรย่อพระนาม คือ อักษร จ.ป.ร.หมายถึงพระปรมาภิไธยของพระองค์ และ ส.ผ.หมายถึงพระนามของสมเด็จพระนางเจ้าเส่าวภาผ่องศรี พระบรมราชินีนาถ และเลข ๑๑๕ หมายถึงปีที่เสด็จมา และพระราชทานนามศิลาตำบลนี้ว่า ผาเสด็จพัก พอเวลาจวนค่ำ ก็เสด็จกลับมาประทับยังที่พักรถไฟ เสด็จขึ้นรถไฟกลับมาถึงพลับพลาที่ประทับเวลาทุ่มเศษ”
(ประมวลเอกสารและจดหมายเหตุฯจากหนังสือวัฒนธรรมพัฒนาการทางประวัติศาสตร์เอกลักษณ์และภูมิปัญญาจังหวัดสระบุรี ของคณะกรรมการฝ่ายประมวลเอกสารและ จดหมายเหตุฯ๒๕๔๔)

แผ่นที่ ๒
ตำนานผาเสด็จพัก
สมัยก่อนเส้นทางจากสระบุรีไปแก่งคอย ต้องใช้เวลานานมากเพราะถนนหนทาง เช่นถนนมิตรภาพยังไม่มี มีเพียงเส้นทางโบราณเป็นถนนลูกรัง ซึ่งมีลักษณะเป็นหลุมเป็นบ่อแทบตลอดทาง แถมยังคดเคี้ยวไปจากระยะทางจริง ๑๒กิโลเมตร กลายเป็น ๑๖ กิโลเมตร เส้นทางคมนาคมอีกทางหนึ่งคือ ทางรถไฟสายตะวันออกเฉียงเหนือ สายแก่งคอย-มวกเหล็ก ซึ่งตัดผ่านเข้าดงพญาเย็นไปทะลุทางภาคอีสาน ซึ่งมีเทือกเขาอยู่หลายแห่งขวางเส้นทางที่จะต้องดำเนินการ และภูเขาแห่งนี้มีเงื้อมชะโงกหินยื่นออกมาเป็นก้อนโตมหึมา ความจริงจะตัดหรือระเบิดอ้อมไปด้านข้างเคียงก็พอจะทำได้ แต่เส้นทางจะคดเคี้ยวเลี้ยวลดดูไม่สวยงาม จึงต้องทำการระเบิดภูเขาแห่งนั้น วิศวกรชาวฝรั่งเศส พยายามจะระเบิดทำลายเพื่อจะทำลายเพื่อจะทำทางรถไฟอยู่หลายครั้งหลายครา แต่ไม่เป็นผลสำเร็จ เป็นความหนักใจให้แก่บรรดานายช่างเป็นอย่างยิ่ง เกือบจะพากันหมดอาลัยล้มเลิกความตั้งใจเสียแล้ว จึงปรึกษากันว่าควรทำอย่างไรดี ขณะนั้นมีท่านผู้ใหญ่ท่านหนึ่งแนะนำในทางไสยศาสตร์ว่าสถานที่แห่งนี้คงมีผีเจ้าป่าหรือเจ้าที่เจ้าทาง ควรทำบัตรพลีเช่นสรวงบนบานศาลกล่าวให้องค์เทพารักษ์อนุญาตตามประเพณีของไทยแต่โบราณ แต่ไม่มีใครเห็นด้วยเพราะนายช่างเป็นคนหัวใหม่ ปรากฏว่าการระเบิดภูเขาก็ไม่เป็นผลสำเร็จอยู่ดี ชาวบ้านแห่งนั้นบอกว่าสถานที่แห่งนี้เป็นสถานีที่ศักดิ์สิทธิ์ เคยแสดงมหิทธิฤทธิ์ปรากฏแก่ชาวบ้านและนายพรานให้เห็นมาแล้วหลายครั้งเช่น ถ้ามีคนตัดไม้ทำลายป่าบริเวณนั้น หรือปัสสาวะบริเวณโคนไม้ใหญ่ต้องมีอันเป็นไปคือ ล้มป่วย เจ็บเนื้อเจ็บตัว ปวดหัว เป็นไข้ หรือเป็นลมชักน้ำลายฟูมปาก ตาเหลือง ต้องหาคนไปทำกระทงบัตรพลีเซ่นสรวงขอขมา ถ้าใครไม่เชื่อล้มเจ็บถึงตายก็มี

แผ่นที่ ๓
ความทราบถึงพระเนตรพระกรรณของพระพุทธเจ้าหลวง (รัชการที่ ๕) พระองค์จึงโปรดเกล้าให้นำตราแผ่นดินไปประทับตรงโคนต้นไม้ใหญ่บริเวณนั้นเป็นการเอาเคล็ด เล่ากันว่าพอต้นไม้ต้นนั้นถูกตราแผ่นดินตีประทับลงที่โคนแล้ว ก็มีอันกิ่งใบแห้งเหี่ยวยืนต้นตายไป และมีพระราชกรแสรับสั่งให้นายช่างระเบิดหินต่อไป แต่ก็มีการเล่ากันว่าชาวบ้านบางคนไม่กล้าระเบิดต่อ เนื่องจากมีนายช่างและคนงานบางคนเป็นไข้ป่าเจ็บหนักจนถึงเสียชีวิต พระพุทธเจ้าหลวง (รัชกาลที่ ๕) จึงโปรดเกล้าให้สร้างศาลเพียงตาขึ้นที่ใกล้เงื้อมผา การระเบิดทำทางรถไฟจึงดำเนินต่อไปโดยไร้อุปสรรค ต่อมาพระองค์จึงเสด็จประพาสต้นมาตามลำน้ำป่าสักและเสด็จขึ้นบก จากนั้นเสด็จมาถึงหน้าผาแห่งนี้ และได้โปรดให้มีการจารึกพระปรมาภิไธยย่อ “จ.ป.ร.” “ส.ผ.” “๑๑๕” และคำว่า “ผาเสด็จพัก” ติดไว้บนชะง่อนหินแห่งนั้น เมื่อประชาชนทราบข่าวว่า พระพุทธเจ้าหลวง (รัชกาลที่ ๕) ได้เสด็จมาถึงผาแห่งนี้ก็พากันชื่นชม และผู้คนต่างพากันเรียก เงื้อมผาแห่งนี้ในเวลาต่อมาว่า “ผาเสด็จ” ซึ่งประชาชนทั่วไป โดยเฉพาะพนักงานรถไฟได้ให้ความเคารพบูชาเป็นอย่างสูงตลอดมาถึงทุกวันนี้

เรื่องราวบนแผ่นตำนานผาเสด็จนี้ เหมือนกับที่คุณพ่อของผมเคยเล่าให้ฟังทุกประการ แต่จะเรียกผืนป่าแถบนี้ว่า "ดงพญาไฟ"
ตอนเด็ก ๆ คุณพ่อพานั่งรถไฟผ่านตรงจุดนี้ท่านจะยกมือไหว้ทุก ครั้ง

Smile